czasem ludzie szukają się całe życie.....

Taka niby prosta historia: mąż, 2 dzieci, kilkanaście lat razem.... niby wszystko dobrze, ale jak pojawia się ktoś, kto jak nikt inny i nikt wcześniej czuje jak ty, myśli jak ty, kocha jak ty.... To nie romans, ani chwilowe zauroczenie, to jakaś magia w codziennym życiu. I co dalej.....? Czy ktoś z was przeżył coś takiego? O co w tym wszystkim chodzi ? Dodam, że nie zdradziłam męża, bo go szanuję i na to nie zasługuje, cenię uczciwość. A poślubiłam go wiele lat temu, teraz zastanawiam się czy z miłości, czy tylko dla tego, ż był świetnym przyjacielem i dobrym materiałem na partnera w życiu. Czy to możliwe, że dopiero teraz dojrzałam do prawdziwej miłości, i co dalej z życiem....?

co o tym myslicie, może ktoś przeżył coś podobnego? piszcie proszę....

ja zastanawiam sie tylko po co wychodzilas za maz, skoro to byl nie ten?

i nikomu nie życzę....:(

bo zniszczysz życie sobie i innym!

Zastanawiam się poi co slubowałaś skoro to nie ten wymarzony książę z bajki po co się okłamujesz i cierpisz po co jak to nie był ten jedyny wyśniony żałosne...

O^O

Nie poswiecaj calej rodziny dla kogos kim jestes zauroczona bo to napewno minie a prawdziwe zycie z nim moze okazac sie weilkim bledem Jezeli wybralas juz kilka lat temu to niech tak pozostanie choc moze jest ciezko postaw sie na miejscu meza zastanow sie co on czuje czy chcialabys aby myslal o waszym zwiazku to samo co teraz Ty

No tak czasem w życiu bywa -że popełnia się błędy wychodząc za mąż z rozsądku dla zapewnienia sobie dobrej pozycji społecznej żyjąc w związku bez miłości ,dusząc się czekając na tego jedynego który pokocha szczerze a wiemy że każdy potrzebuje miłosc a takie związki są toksyczne i ludzie w tych związkach są nieszczęśliwi..

tez tak miałam , ale minęło

Wybierz najlepszą opcję dla twojej rodziny -bo rodzina jest najważniejsza powodzenia....

ja jeszcze nie doszłam do siebie po podobnej akcji współczuję

A ten facet jest wolny czy ma kogos , jakas rodzine?

Lepiej nie wchodzić w takie układy bo szkoda cierpiec...

tez sie cierpi i chyba o to tu chodzi

Czyż ten świat oparty tylko na cierpiących a gdzie radośc ...

do radosci potrzeba pelni szczescia, niestety nie mozna miec wszystkiego

radosc poszla w las sila napedowa sa niespelnione jeszcze marzenia i nieosiagniete cele

Dzięki za opinię, w sumie ze wszystkim co napisaliście się zgadzam, raz myślę tak, za chwile całkiem inaczej. Też myślę, że to minie, czas jest najlepszym lekarzem. Kocham dzieci, ich uśmiech jest najważniejszy. Gdybym wszystko postawiła na jedną kartę odchodząc, pewnie i tak nie byłabym szczęśliwa - poczucie winy by mnie zabiło.

ja nigdy nie wyjde za mąż dopóki nie będę pewna że to ten jedyny i że jestem tego pewna w 100%...oburzają mnie kobiety, które założyly rodzinę a po kilku latach kiedy mają dzieci stwierdzają że to nie jest ich książę z bajki....

Wiem, że nie powinnam ślubować, jak nie byłam pewna uczuć. Błąd. Nic mnie nie usprawiedliwia. Może trochę to, że dom był nie do zniesienia, ciągłe kłótnie rodziców, wieczne obwinianie się za wszystkie grzechy świata, brak autorytetów. Takie rzeczy okaleczają człowieka na lata. A kiedy pojawia się ktoś, kto rozkłada nad tobą parasol ochronny, kocha cię, rozumie - długo się nie zastanawiasz. Życzę powodzenia wszystkim kobietom, które czekają na królewicza - szczerze. Szkoda tylko, że na tym i na innych forach tyle nieszczęśliwych mężatek, które kiedyś poślubiły królewicza.... Życie nie jest takie proste.

Wiem, że nie powinnam ślubować, jak nie byłam pewna uczuć. Błąd. Nic mnie nie usprawiedliwia. Może trochę to, że dom był nie do zniesienia, ciągłe kłótnie rodziców, wieczne obwinianie się za wszystkie grzechy świata, brak autorytetów. Takie rzeczy okaleczają człowieka na lata. A kiedy pojawia się ktoś, kto rozkłada nad tobą parasol ochronny, kocha cię, rozumie - długo się nie zastanawiasz. Życzę powodzenia wszystkim kobietom, które czekają na królewicza - szczerze. Szkoda tylko, że na tym i na innych forach tyle nieszczęśliwych mężatek, które kiedyś poślubiły królewicza.... Życie nie jest takie proste.

Rozumiem Cię, z tym, że nie mam dzieci, a po ślubie jestem od niedawna. Ale rozumiem, co czujesz, bo ja też niedługo przed ślubem też przypadkiem poznałam kogoś, to czuł jak ja, kochał jak ja... Bardzo szanuję męża, to wspaniały człowiek, jest mi z nim dobrze, nie powiem, że się zmuszałam do tego małżeństwa, czy się duszę z nim, ale jednak...

No właśnie,.... czasem ludzie szukają się całe życie.... ten temat postu nie jest przypadkowy. A jeśli facet, którego spotkałam to właśnie TEN ? Jeśli odpuszczę - a pewnie tak zrobię - to już go nie spotkam drugi raz. Trzeba być odpowiedzialnym za to, co się zrobiło kiedyś, nie można krzywdzić innych przez swoją głupotę, czy bezradność sprzed lat. Z drugiej strony czuję taką bliskość myśli i uczuć do TEGO, którego teraz spotkałam, że myśl ta mnie przeraża. To ciągła walka rozumu i serca.... Ale nikt nie powiedział, że będzie łatwo.

Piszesz o odczuciach, które mam w sercu...Też mam taką świadomość, że może tracę coś najważniejszego w życiu, z drugiej strony krzywdząc męża też nie wyobrażam sobie bycia szczęśliwą...

Ta magia takiej jak to się mówi bratniej duszy plus jeszcze coś więcej jest strasznie kusząca, mam wrażenie, że taką osobę spotyka się raz w życiu.

Zgubiona spotykasz go często? Ja na szczęście ostatnio nie widuję go i nie zapowiada się żeby nawet przypadkiem go widywała.

powiem jedno...nie warto...predzej czy pozniej otworza Ci sie oczy