jestem w ciąży i mam silną depresje

Jestem w ciąży (23 tc) i nic mnie w życiu nie cieszy , już nie pamietam kiedy całkowicie byłam zrelaksowana i zadowolona z życia:-( Sytuacje materialną mam według mnie bardzo dobra , męża też , mam juz jednego 2, 5 letniego synka ale nie potrafię sie podnieść z psychicznego dołka.

współczuję Ci, może powiedz o swoim samopoczuciu lekarzowi prowadzącemu ciążę, może on coś pomoże

a moze zostaw meza z maluchem zadzwon do kolezanki i idz na jakis babski dzien idz na lody kup sobie cos fajnego i sie odstresuj i zrelaksuj moze potrzebujesz troche od skoczni od codziennosci aby nabrac sil i dystansu i to ci pomoze

na zewnątrz jakoś sie trzymam ale w domu tragedia. tą ciąże znoszę bardzo żle, muszę cały czas siedzieć w dom, jestem na diecie i to bardzo restrykcyjnej ( mam silną alergie na większość pokarmów i zaraz wysypuje mnie na całym ciele ropnymi krostami). Brakuje mi cierpliwości do dziecka i męża , aż sie boje pomyśleć co bedzie jak urodze i pojawia się np kolki :-(((((((

a druga ciaza byla planowana? moze to tymczasowe jezeli potrzebujesz bardziej wsparcia meza powiedz mu o tym, zostawcie starszaka babci i wybierzcie sie na spacer albo mala wycieczke za miasto

to normalne ze masz slabsze samopoczucie z tego powodu chyba kazdy mialby takie jakby go zaraz po jedzeniu wysypywalo ciagle krostami w 1 ciazy tez tak bylo? pomysl ze robisz to dla dziecka, ciaza nie tra rok :) juz niedlugo bedziesz tulic bobaska :) dla poprawy powiem ze moja 1 ciaza tez byla koszmarna, ciagle problemy, za to syn jak sie urodzil byl taki spokojny ze szok, zero kolek itp to byla chyba nagroda za te wszystkie trudy w ciazy :) wiesz juz co teraz sie urodzi? macie wybrane imie? jakas wyprawka kupiona?

no bardzo ci wspolczuje.nie wiem moze faktycznie zapytaj swoje lekarza ale ja mysle ze to podloze psychiczne a nie ma nic wspolnego z tym ze jestes w ciazy. wiesz ja mam w domu 2 latka niestety musze pracowac i pracuje na dzienna zmiane i to dos dlugo bo ok 11 godz na dobe 6 dni w tyg moj maz zajmuje sie mala jak jestem w pracy ja wracam to spedzamy troche czasu razem a potem maz idzie na noc do pracy a ja jestm z mala wiec tez nie jest latwo ale daje sobie rade choc tez mam czasami chwile zwatpienia. i tez odezwal sie instyknkt maciezynski i bardzo bym chciala miec jeszcze jedno dziecko i narazie jestem na etapie namawiania meza i zobaczymy moze sie uda.

Tak ciąża była jak najbardziej planowana ( aby być w ciąży jeździłam nawet do Białegostoku do kliniki). A mąż bagatelizuje sprawę i uważa , ze wszystko samo się naprawi - ja jestem innego zdania. Będąc w pierwszej ciąży miałam poważny wypadek samochodowy : urodziłam synka w 30 tc , potem byłam 10 dni w śpiączce farmakologicznej itd. wydaje mi sie , że to pozostałość po tamtej historii.należę do osób bardzo odpowiedzialnych i obowiązkowych , jeżeli coś ma być zrobione to to robię bez względu na samopoczucie a to coraz częściej szwankuje

to faktycznie bardzo przykre najgorszy jest brak oparcia w najblizszej osobie :( moze zapisz sie do jakiegos forum z podobnym terminem porodu zebys mogla codziennie z kims porozmawiac nie tylko o dobrych rzeczach

nawet nie bardzo mi się chce, trudno znaleźć sens życia a o planów na przyszłość nie robie bo wiem , że wszystko jest ulotne

WItaj Kalibion. Nie jestes odosobnionym przypadkiem depresji. NIeraz poziom hormonow w czasie ciązy sprzyja występowaniu tego zaburzenia psychicznego. POleaga ono głównie na zaburzonych procesach wychwytu dopaminy. Proponuje skontaktowac się z lekarzem psychaitrą lub psychologiem w celu prowadzenia psychoterapii (niekoniecznie będziesz musiała brac leki). Depresja jest chorobą jak każda inna, ktora nieleczona może prowadzic do śmierci.

Witam, ja jestem w 24/25 tygodniu ciazy blizniaczej, tez mam prawie 2 i polrocznego synka, musze lezec, bo problemy z szyjka, mielismy fajnie zaplanowane wakacje, ale nici z tego, nie zabierzemy malego w tym roku nad morze, trudno, jednak sie nie lamie, nawet sie dziwie, ze mam w sobie tyle radosci pomimo, ze jestem uziemiona w domu... Chetnie z Toba pogadam, nasza sytuacja jest nieco podobna :-)

Karolinko chyba brakuje mi koleżanki do pogadania ( większośc mi zazdrości życia ale nie wie jaki koszt za to płacę).

Widzę , że Ty masz synka z 26 stycznia ja z 30, no i teraz tez będzie chłopczyk:-)

No moje zycie towarzyskie to tez nie jest to, co bylo kiedys..... ;-) nie oszukujmy sie.... Ale nie narzekam, w calej tej mojej sytuacji najbardziej martwi mnie to, ze nie moge zajmowac sie synkiem i wszystko spadlo na meza i rodzicow. Ale rozumiem Ciebie, ze mozesz miec wszystkiego dosc, bo ja zanim sie musialam polozyc, to sie nie oszczedzalam. Prowadzilam dom, zajmowalam sie malym, z brzuchem bywalo mi napradwe ciezko, zwlaszcza ze w tej ciazy szybko sie mecze....

Niesamowite, ja mialam na 30 stycznia termin... A co do plci naszych maluchow, to wstepnie ma byc parka, z tym, ze chlopaka potwierdzila na 100%, a dziewczynka to sie troche zaslaniala. Wiec moze sie jeszcze zdarzyc, ze bede miala w domu samych chlopow :-P

Ja wcześniej pracowałam - teraz w ciąży od początku prawie jestem na chorobowym. Codziennie chodzę z małym na spacery (mieszkam w 15 tyś miasteczku) i spotykam różnych ludzi ale zawsze niezadowolonych z życia, pesymistycznych :-( Jak posłucham, pomyśle to w głowie tez rodzą mi się smutne myśli i brak sensu życia.

Ja o tych ciemnych stronach staram sie nie myslec, choc naczytalam sie sporo na kafe, odkad leze w domu i sie nuuudze.... Wiesz, dla mnie sila napedowa jest synek. No i te maluchy, ktore mam w brzuchu ;-) Wymyslamy z mezem, jak spedzac czas, gdzie zabrac synka, co nowego mu pokazac.... Chcemy, by nasze dzieci byly bardzo szczesliwe i mialy w zyciu fajnie.... Dlatego ubolewam, ze na razie nie moge byc aktywna, tylko leze i leze a wszystko spadlo na najblizszych. Ja rozumiem, ze Ty mozesz postrzegac pewne sprawy inaczej, w czarnych barwach, bo stany depresyjne to cholerna sprawa... Ja kilka lat temu tez mialam taki gorszy okres. Trwal jakies pol roku, do lekarza nie poszlam, samo przeszlo, ale bylo strasznie.....