zeszmaciłam się w jego oczach

Wiedziałam, że mi nie wolno. Wiedziałam, że tak to się skończy. Wiedziałam, żeby pozwolić mu odejść, zrobić to z godnością. Nie błagać o powrót, nie prosić o spotkanie, nie zawracać głowy, nie narzucać. Nie potrafiłam, nie posłuchałam rozumu. Zeszmaciłam się, jestem pewnie nikim w jego oczach. Nie potrafiłam być honorowa...i mam to co chciałam. Brak szacunku. Brawo, jestem idiotką!

Mniejsza o to że zeszmaciłaś się w jego oczach, gorzej że do siebie chyba szacunku nie masz :P

ja mojego M też błagałam o powrót, ryczałam, powiedział że się pogrążam, ale nie wyszedł z domu został podizałało

To byly emocje, tak czulas. No trudno, bylo minelo. Spotkasz go pewnie nie raz i bedziesz miala jeszcze szanse pokazac sie z innej strony.Powodzenia!

zdarza sie :P

A cóż mogę o sobie powiedzieć? Głupia idiotka.

No najwyraźniej nie mam. Ja zareagowałabym na jego miejscu tak samo.

Nie gupia idiotka tylko ktos kto podejrzewam:) baaardzo kochal:) a to roznica

a co się stał oże odszedł?

Tak, bardzo. Tylko chyba za bardzo stałam się napastliwa. Wiedziałam, że już nie może mnie znieść. Ale nie potrafiłam przestać zabiegać o jego uwagę, choć ten nie był najzupełniej zainteresowany.Jego nowa dziewczyna pewnie usmiała się po pachy. Ale jestem żenująca. Przeprosić go przy najbliższym spotkaniu?

Mysle ze przeproszenie to bardzo dobry pomysl.Byle by to nie bylo ze spojrzeniem "zbitego psa"-rozumiesz co mam na mysli? Raczej niech to bedzie poza dziewczyny ktora sama z siebie sie umie smiac i wie ze przesadzila:)

tym co on mysli. nie przepraszaj,nie odzywaj sie, nie szukaj kontaktu,zajmij sie soba

Już chyba wystarczająco zrobiłam z siebie zbitego psa. Więc limit na zbitego psa już wyczerpany :/ Co mi odbiło? Miłość gorsza od dżumy. Ach...nigdy więcej.

Wiem, że tak powinno być. Nie powinnam szukac kontaktu, nie pisać, zająć się sobą ale nie potrafiłam. Teraz jest mi jeszcze gorzej niż wcześniej. Będę musiała się z nim spotkać bo mamy niektóre wspólne sprawy nie zamknięte, więc nie ma innej opcji.

tylko go nie przepraszaj,bo sie całkiem pograzysz. podejdź do tego zimno, załatw co masz załatwic i adios. zresztą z tego co piszesz to on Cie zostawił dla innej, a ty jeszcze chcesz gnojka przepraszac?

ze nie powinnas go przepraszac, ale jak sie z nim spotkasz wygladaj swietnie, smiej sie badź szczęsliwa

nie dlatego, że mnie zostawił. tylko dlatego, że się tak zachowywałam...pokazałam brak jakiegokolwiek honoru. zero szacunku do własnej osoby. głupia sądziłam, ze możemy być jeszcze razem. i nawet mu to dziś powiedziałam i nawet przeprosiłam, że jestem taka uparta. można jeszcze z tego jakoś wyjść z twarzą? czy już raczej nie?

po prostu chciałaś uratować wasz zwiazek, to jeszcze nie zeszmacenie

a ty w kołko to samo. Nie mowię ,ze twoje zachowanie ,które opisujesz było ok, ale jedyne wyjście z twarzą, to tak jak pisałam wcześniej i ta osoba, która radziła zebys wtedy ładnie wyglądała i była pewna siebie. Zreszta moze to kwestia charakteru, ale ja nie umiałabym sie tak wiecznie płaszczyć przed facetem , uważać ,że całe zło świata i jeszcze go przepraszać. Ale jak chcesz być płaczką i płaszczka to prosze bardzo.

tak, chciałam. wszyscy w około mi mówili abym o nim zapomniała. a ja głupia atakowałam go smsami, telefonami. wczoraj się spotkaliśmy, rozmawialiśmy na temat naszego rozstania. a ja dzisiaj do niego zadzwoniłam by porozmawiać jezcze raz o tym. on był taki zimny i obojętny. a ja dalej i dalej. co ja wyprawiam? nie mogę spojrzeć sobie w twarz.

no to popłacz sobie to ci ulży,ale zrozum jedno-jak zaczniesz przepraszać to znow bedziesz sie zachowywać tak samo.

bo ty myślisz, że w miłości to tak wszystko się na chłodno kalkuluje i planuje...? w grę weszły emocje , całkiem normalne zachowanie zakochanej dziewczyny :) ochłoniesz, kiedyś go spotkasz i wtedy pokażesz się z tej oziębłej strony :)

nie chcę być płaczką i płaszczką. nigdy nie sądziłam, ze mogłabym być do tego zdolna. chciałam być obojętna, wyglądać na szczęsliwą, nie pokazywać bólu. ale nie potrafiłam. cholera, nie potrafiłam. tak mocno się zaangażowałam. myślałam, że on zrozumie moje zachowanie i je zaakceptuje. wiem, co się stało to się nie odstanie. jakoś trzeba o tym zapomnieć.

zapraszam na grono dlaczego mezczyzni kochaja zolzy....

obejrzyj sobie film Polańskiego 'Gorzkie gody "

ja zawsze byłam zołzą, tylko teraz tak zmiękłam. bo sądziłam, że jak zobaczy jak bardzo mi zależy znów będziemy razem. nie potrafiłam nawet powiedzieć nie, jak mnie przytulał i gładził po ręce. już chyba wtedy cały szacunek do mojej osoby prysł. a ja sobie wobrażałam nie wiadomo co. on pewnie to robił by umniejszyć swoją winę za to, że mnie zostawił. chciałam być z nim szczera, bo go zawsze bardzo szanowałam i był mi bardzo bliski. nie potrafiłam przed nim udawać, że to po mnie spływa. a powinnam. od pierwszego dnia rozstania. a ja ciągle mu mówiłam, jak bardzo mi na nim zależy. że naprawdę mogę dać mu szczęście. że nie potrafię sobie poradzić z tym rozstaniem. totalny zbity pies i płaszczka. żenada.

na razie go idealizujesz, ale za jakiś czas przejrzysz na oczy . Wiem ,że to banał, ale znajdziesz faceta, ktory bedzie cie kochał i szanował i tylko bedziesz sie dziwic ,ze płaszczyłas sie przed takim palantem jak ten teraz

co wami kieruje, ze błagacie o powrót. Wyobraź sobie, ze facet którym gardzisz płacze przed tobą jak małe dziecko i błaga zebyś go kochała. Jak postąpisz? co pomyślisz?

honor????????? ludziom zależy, to emocje biorą górę... a niektórzy się rzucają z reakcjami, a potem żałują... ech...

Cztam i nie zmieniam zdania! Przepros i powiedz ze nie wiesz co ci odbiło, że na ogól nie masz takich jazd i że ma o tym zapomniec:) Bo ty juz tez nie pamietasz:)