Z jakich grzechów się spowiadaliście na spowiedzi przedślubnej?

Wiem,ze to głupie pytanie, no ale większość ludzi ma podobne grzechy a nie każdy może sobie do konca zdaje sprawe co jest grzechem. Czeka mnie spowiedz przedślubna i troche się denerwuję. Napisze z czegosię zawsze spowiadalam: -czasami nie chodziłam w Niedzielę do kościoła -zapominałam odmówić pokutę -kłóciłam się z bliskimi -współżyłam z narzeczonym -zazdrościłam -byłam chciwa -podbierałam rodzicom pieniądze -czasem wolalam oglądac tv niz isc w święta do kościoła Czy to nie jest za mało grzechów? :)

Chyba się pomyliłaś, spowiadać się należy u księdza, a nie na forum :)

co za zenada, justaaa ... przepraszam Cie bardzo ale jak Ty robisz rachunek sumienia jezeli nie wiesz ze chciwosc i zawisc sa grzechami?

no faktycznie moze szczegolowo sie nie przygotowywalam do spowiedzi , ale watpie zeby wiekszosc osob spowiadala sie zenp , wyrzucila ten obiad bo miala chec zjesc cos innego

kurcze chcialam zapytac o to samo tylko moze delikatniej sformulowac pytanie ;-) no chyba ze sie dziewczyna zgrywa ....

nie uważam,że moje pytanie jest dziecinne. Jestem pewna,ze wiele osób ma takie dylematy przed spowiedzią z całego zycia, i czasami zapominamy o prozaicznych rzeczach które są grzechem a my traktujemy je jako naszą codzienność. Moim zdaniem ten temat może pomóc innym. Moja koleżanka natomiast spowiadała się księdzu,że jak była mała to powiedziała \"cholera\" i ,że zepchneła koleżanke z roweru, według jej sumienia to były grzechy. Dlatego założyłam ten temat, nie po to by się naśmiewać z grzechów innych ale by wymienic opinie i podskutowac co według was jest grzechem a co nie. Poza tym, kto pyta nie błądzi. I nie ma głupich pytan tylko są głupie odpowiedzi więc to ja jestem tutaj górą :)

cinderella z calym powazaniem ale rozmowa o grzechach to nie za bardzo dobry temat... kazdy czlowiek ma swoje poczucie winy w roznych sprawach-do tego sluzy rachunek sumienia (dostepny w kazdym modlitewniku) i swoje wlasne przemyslenia a nie dyskusja na forum co mozna powiedziec ksiedzu zeby bylo wiecej grzechow... tzn jesli tobie to odpowiada to prosze bardzo...rzecz w tym ze spowiedz troszke nie temu sluzy ale aby naprawde zalowac za swoje grzechy...

tzn własnie o to chodzi że sam rachunek sumienia to wstęp. musisz przemyslec swoje zachowania, sytuacje życiowe itd i zastanowić się czy było to grzechem. grzech to świadome i umyslne przekroczenie nakazów boskich. pewnych rzeczy swiadomie nie robisz - jesli sie rozgniewasz ale opanujesz jakoś, albo gdy nawet i nagadasz w złości komuś, a potem przyjdziesz, przeprosisz, pożałujesz że Ci przykro i głupio itd - to jest OK, nei musisz się spowiadać. podobnie jak wtedy kiedy gniew jest słuszny - kiedy ktoś zniszczył na przykład Twoją pracę albo umyślnie zrobił Ci krzywdę. Jezus tez wpadł w gniew kiedy zobaczył jak ze swiątyni targowisko zrobiono. ale jesli wpadasz do domu i zaczynasz szukać zaczepki, nakręcac samą siebie i innych do kłótni, w pełni świadomie bo CHCESZ SIĘ Z KIMŚ POKŁÓCIĆ, a potem hodujesz w sobie urazę, podsycasz sobie gniew w sercu, mimo że powód był błahy i już dawno nie pamietasz o co poszło - to juz nie bardzo. jeśli raz tam sie zdarzy że Ci sie kielbasa w lodówce zepsuje i ją wyrzucisz to OK, nikt Ci nei kaze jesc zepsutego. albo zrobisz czy kupisz coś co Ci nei smakuje i jest tak niedobre że gebę Ci wykręca. no nie musisz się umartiwac i źreć żeby sie struć. westchnij z zalem i wyrzuć. ale jesli nagminnie marnotrawisz jedzenie przez kaprysy i fochy - to nie OK, bo niszczysz dary boże i coś czym inni by się mogli najeść, a głodują. to jest właśnie nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu - masz jedzenie gotowe, ale marnujesz je, bo masz kaprys - KAPRYS!! - jesc cos innego, bo nie masz umiaru w swoim apetycie, bo bezmyślnie folgujesz zachciewajkom a nie potrzebom ciała. Nie wiem czy jasno się wyrażam, mam nadzieję że tak. generalnie własnie o to chodzi w rachunku sumienia - żeby zastanowić się czy to co zrobiłaś to grzech - zamierzony, za który nie próbowałaś zadośćuczynić. jesli zrobiłaś coś nieświadomie, albo w afekcie, ale potem zadośćuczyniłaś - to jest OK, po to jest spowiedz własna. niby proste to wszystko a jednak ciężko, nie? :)