Ja , On , MY

Dziwny rozmyślania, jesteśmy ze sobą długo, tak długo, że nie jedno małżeństwo z dzieckiem , dorabia się rozwodu po tym okresie. Nie, nie piszę, że między nami nie było chwil gorszych , chwil zwątpienia. Były , to jasne ale jednak ciągle trwamy, ciągle jesteśmy. Właściwie to znamy się jak stare konie, a jednak czuję jakbyśmy byli ze sobą od niedawna, och jakąś taką małą chwilę. Może dlatego, że razem żyjemy, mieszkamy, tworzymy "naszość" ale jednak w tym cholernym wszystkim jest jakaś taka przestrzeń między nami, którą każde z nas pilnuje i nie otwiera przed drugim. Taka partia wnętrza, On nie wie o czym ja czasem myślę, ja nie wiem gdzie błądzą jego wzruszenia. Ale trzymamy się za ręce i jesteśmy. Blisko. Za nie długo wróci do domu po pracy , a nieumalowana ja będę czekać na niego w pachnącej pościeli. Zastanawiam się , dlaczego nieumalowana. Wychodząc do pracy przecież się maluję , wiedząc , że spotkam tam wielu innych mężczyzn , którzy tak na prawdę nie interesują mnie i to w stopniu wybitnie zupełnym. Są , spotykam ich i tyle i niech sobie będą. Dlaczego więc maluję się wychodząc im na spotkanie a czuję kosmetyczny odrzut , przed miłosnym spotkaniem z ukochanym. Nie lubię makijażu, wydaje mi się, że bez- wyglądam ładniej , a już zdecydowanie młodziej. Bez oceniają mnie na 19-20, w 21-22, mam 26. Jednak w makijażu to spojrzenie jest zdecydowanie inne, bardziej tajemnicze, przysłonięte. Może to jest właśnie powód , iż nie chcę się malować, przed własnym mężczyzną. W końcu zna mnie na wylot, w końcu wie, że pewna część mnie i tak zawsze będzie dla niego tajemnicą...

i co w zwiazku z tym???? ;//

ale masz problem:O:O

To sie chyba powinno nazywać make up na tak czy na nie ;D Ale to co napisałaś jest piękne! Powinnaś sie cieszyć że masz takie szczęście i że czujesz sie swobodnie przy Twoim partnerze;)