czy ja jestem zdrowa psychicznie?raczej nie

ja mam dziecko(synek 5 lat)i siostra ma dziecko(tez chlopiec-3 lata). Moj niegrzeczny(!),ale przy tym niesmialy...Wbic mu cos do glowy graniczy z cudem(chodzi do przedszkola wiec wiem)... I jak sie domysleacie na drugiej szali stoi syn mojej siostry:inteligentny,pojetny,z ardoscia podchodzacy do ludzi i zycia(o ile mozna tak powiedziec o 3-latku). mieszkamy praktycznie w jednym domu,spedzamy ze soba b duzo czasu.i coraz czesciej zaczynam porownywac,zastanawiac sie...:( rodzina,znajomi uwielbiaja tego malucha,moj to tylko problemy:( nie bede pisac co czuje,ale jesli czuje to co czuje to nie jestem zdrowa psychicznie:( wygadac sie chcialam..:(

poswiecic wlasnemu synkowi.Wcale mu sie nie dziwie,ze jest jaki jest jezeli sie wychowuje w kulcie kuzyna 3-latka.Madrego,pieknego,powabnego itd...Twoje dziecko jest poprostu inne,wcale nie znaczy ze gorsze.Pozniej moze sie sytuacja odwrocic,dziecko wydorosleje i nie bedzie sprawialo klopotu.Przede wszystkim przestan porownywac,dzieci to czuja i rozumieja.

nadal tak porownywac i uwazac jak uwazasz to wspolczuje Twojemu synkowi

dzieki za odzew..za bolesna prawde,przekazana bez wyzwisk.. wezme sobie Wasze slowa do serca...

Dziecko zawsze bierze przykład z góry... Poświęć mu trochę więcej czasu. Rozmawiaj z nim szczerze. Dzieciaki wyczuwają co i jak. Mów mu co do niego czujesz. Chwal go jeśli coś zrobi dobrze. Nigdy nie porównuj bo w ten sposób będzie się czuł gorszy! On ma być dla Ciebie jedyny na całym świecie i tak ma się czuć. Musisz mu o tym mówić. Pokazywać. A nauka i poznawanie świata może odbywać się razem a nie samemu.

http://pieknastronazycia.nivea.pl/pl/mezczyznamarzen/mezczyzna/id-184504

może ja dziwna jestem ale urzekają mnie takie małe urwisiątka:) mają cos w sobie że przykuwają uwagę -nie tylko przez rozrabianie. Moja rada: nie patrz na syna jak na gorszego. Tak już jest że na mniejsze dzieci zwraca się większą uwagę, jak byś teraz urodziła to najmłodsze było by w centrum uwagi

Każde dziecko rozwija się inaczej. Dziś jest taki, jutro będzie inny. Tak jak już ktoś napisał - musisz KONIECZNIE poświęcić dziecku wiecej uwagi, rozmawiać z nim o wszystkim i o niczym, przytulać dużo, gilgotać 10x dziennie, mówić co parę godzin że kochasz, całować. Staraj się rozwijać jego zainteresowania, bawcie się plasteliną godzinami, rysujcie, malujcie, idź pokopać z nim dziury w piachu, itd. Zmienisz go tak, że nie uwierzysz. I nie bój się - jesteś normalna.

Nigdy nie jest tak, ze jedno dziecko jest we wszystkim złe a drugie we wszystkim dobre. Twój syn na pewno też jest zdolny, ale ty jeszcze tego nie zauważyłaś. Może ładnie rysuje, może jest dobry w sporcie. Sama byłam ciągle porównywana z siostrą i wiem, jak to boli. Pamiętaj, ze nic nie niszczy tak pewności siebie. Twój syn jest jaki jest i już. Kochaj go całym sercem, bo na pewno na to zasługuje. :)

Jeszcze raz wszystkim Wam dziekuje:) Zaczynam dzialac!:)Sa wakacje wiec mam pole do popisu.. Bukaa---no wlasnie nas tez bylo dwie siostry...i ta sama sytuacja jak u Ciebie..i pewnie stad tak mam:(

http://pieknastronazycia.nivea.pl/pl/mezczyznamarzen/mezczyzna/id-184504

ja też lubię urwisy. pracuje w przedszkolu i wiem cos o tym.te dzieci co rozrabiaja maja swoj charakter. trudniej jest rodzicom z takim dzieckiem ale jesli odpowiednio sie je pokieruje to moze wyrosnac z niego bardzo wartosciowy czlowiek:)