Arogancja i widzenie tylko swego nosa -

Mam faceta od 3 lat.Na początku bylo nam ze sobą dobrze,był miły spokojny wydawało się,że nawet nieporadny.Czułam,że potrzeba mu pomocy ,opiekunki,przyjaciólki.Pomagał mi w róznych sprawach.Teraz zaczyna się coś psuć.Myślimy o ślubie ale czy ja dam rade z facetem ktoremu trzeba zawsze ustępować bo inaczej ma humory.Przeszkadza mu dokładnie wszystko.Nie moge spać przy otwartym oknie bo hałas,w dzien zamyka szczelnie okna bo muchy.ma do mnie pretensje o wszystko.jak powiem mu,żeby zaradził coś sam bo jest facetem to się oburza.Jest strasznie leniwy,nie pracuje zawodowo.szuka pracy ale w domu nie ruszy czasem nic.potrafi przez cały dzen przesiedziec nad komputerem i grać.kiedy wolam go i proszę o pomoc to z wielką łaską i skwaszoną miną robi to.ja już czasem nie mam siły.strasznie jestem nerwowa i płaczę w takich momentach.boję się,że jak się pobierzemy to będzie jeszcze gorzej.Kocham go ale nie wiem czy ta milość nie jest czymś do czego przywyklam.boję się,że jak bede w potrzebie i nie bede mogła pracować to o wszystko będę musiala prosić jego no bo on sam nigdy nie zapyta czego mi potrzeba.on mieszka u mnie w moim domu .który wybudowali moi rodzice.polowa należy do mnie i sporo razem w niego zainwestowaliśmy.jeszcze nie zdarzyło nam sie pójść na kompromis.zawsze ja musze ustąpić .Każde moje odmienne zdanie traktuje jak coś malo ważnego i nie wartego zachodu.umawia nas ze znajomymi bez konsultacji ze mną .nie ma mowy o tym by nie iść jak ja sie żle czuję.wtedy idzie on a ja zostaje w domu albo ide np.z bolem głowy,no bo przeciez on musi się zabawić.

no wygląda na to ze nie jesteście dobrani do sebue, ale piszesz ze było na początku fajnie, czy tylko on się zmieinił? czy ty moze tez jestes inna?