mam 19 lat i straciłam sens życia

bralas jakies leki?

cześć. rozumiem Cię doskonale, rok temu miałam dokładnie taką samą sytuację ( z wyjątkiem ojca, bo nie ma kogoś takiego w moim życiu). Jeśli chcesz pogadać, to zawsze jestem chętna. Wiem przez co przechodzisz, więc może będzie Ci łatwiej ze mną porozmawiać. gg 1522501, maila masz przy moim nicku. trzymaj się! i czekam.

Upławy to taka smaczna galaretkowata pychotka do zlizywania

" 21:28 [zgłoś do usunięcia] Lola Haze Muniek, tak łatwo się poddajesz? Facet ma być wrażliwy, ale nie tchórzliwy. Walcz, Muńku-nie-Kwiatku! Lola-Internetowa-Łamaczka-Serc ma dzisiaj dobry dzień, możesz liczyć na jej łaskę - o ile, oczywiście, wykażesz się wymaganym poziomem wrodzonej inteligencji i sprytu..." jeszcze na pomaranczowym. to Ty?

Tak, nie będę się ukrywać, był to moment psychicznego wzlotu w moim życiu. Także na kafe szukałam chyba jakichś emocjonalnych uniesień, nawet jeśli tylko internetowych. Zamiast uczyć się do matury, szukałam rozrywek różnego rodzaju. Taki paraboliczny, krótkotrwały wzlot. Tak, to byłam JA. Egh, jakie mi się to teraz wydaje obce, niemoje...

teardrop- masz jakis cel w zyciu? sens? powolanie? mam tu na mysli cokolwiek, dlugoterminowa wyczekiwana rzecz, ambicja.

depeche, dziecko umiesz czytac? przeciez pisze ze brala duzo lekow :O to dziwne by juz w przedszkolu miec stany depresyjne, wcale nie masz tragicznej sytuacji , np ja ja uwazam ze masz gorsza a nie mam depresji, moze to wlasnie kwestia budowy mozgu a na to masz niewielk wplyw jakby tak bylo to uznaj ze jestes chora i po prostu musisz sie leczyc, mialas robione jakies badania? nie wiem, czy sie robi np tk przy tym

W tym momencie nie mam żadnego celu, może poza poprawą matury i próbie dostania się na wymarzony kierunek za rok. Ale nie jest to motor mojego działania, dodający mi energii, motywujący. Raczej świadomość, że bez tego mam dużą szansę przymierać głodem jako mało zaradna, depresyjna, samotna kiedyś 30-latka. Nie miałam nigdy badań w kierunku chorób psychicznych ani wad mózgu. Jednak cała rodzina mojej mamy, wraz z mamą i moim bratem ma skłonność do depresji, non stop ktoś się leczy, siostra mamy od 20 lat żyje na lekach przeciwdepresyjnych, twierdzi, że bez nich nie jest w stanie normalnie funkcjonować, mimo, że chodzi regularnie na terapię.

próbą*

I znowu ta pustka. Znowu poczucie izolacji, osamotnienia. N-ty dzień z rzędu płacz, wszechogarniająca niemoc i dziwne, przenikające zimno na zmianę z falami gorąca. Nie ma z kim szczerze porozmawiać. Nigdy chyba nie czułam się AŻ TAK samotna... Czy ktoś przechodził jakieś specjalistyczne badania w kierunku wrodzonych zaburzeń psychicznych? JA podejrzewam u siebie dystymię, ale nigdy nie rozmawiałam o tym z lekarzem, zawsze diagnozowana byłam jako pacjentka z depresją. Ciekawi mnie, czy istnieją jakieś badania sprawdzające wrodzone uwarunkowania, gdyż nie wiem, czy warto faszerować się lekami itd.

jak mam stany lekowe pije ze 2 heinekeny i mi przechodzi sproboj naprawde warto ,mnie pomoglo moze i towbie pomoze;)