wspólne mieszkanie ..

a no to jak i tak beda musieli Cie utrzymywac to sprobuj z nimi porozmawiac

rozsadek tez mi mowi ze powinnam poczekac. Ale wyprowadzam sie daleko od mojego miasta i nie potrafie sobie wyobrazic zwiazku na odleglosc. I przez te 2,5 roku bylismy naprawde szczesliwi, boje sie ze czekajac moge to wszystko stracic.

Spróbuj porozmawiać z rodzicami. może piszę jak stara baba, ale wydaje mi się, że oni mają pewnie jakieś sensowne argumenty "przeciw". Jesteś ich córką i najzwyczajniej boją się o Ciebie i Twoją przyszłość. A co oni wogóle myślą o Twoim chłopaku?

na twoim miejscu wolalabym byc zalezna od rodzicow niz od faceta rodzice ci raczej nie wypomna tego, ze dawali ci na utrzymanie, a z facetem roznie bywa z drugiej strony - pomysl powaznie nad jakas praca - wtedy nie bedziesz miala poczucia, ze jestes calkowicie od kogos zalezna zreszta ja nie wyobrazam sobie, zebym miala sie kogos prosic o pieniadze na wyjscie na piwo czy do kina czy cokolwiek innego powiem ci, ze nie mialam super latwych studiow, ale jednak udalo mi sie pogodzic nauke i prace

jesli zamieszkam z nim pokloce sie z rodzicami. Wiem ze mnie kochaja wiec mysle ze pieniadze z biegiem czasu by mi dali. Jednak nasze stosunki na pewno by sie pogorszyly i mieliby zal do mnie. jesli zamieszkam sama to bede za nim tesknic, a wtedy nie potrafie skupic sie na nauce. PRzez pewien okres czasu pewnie bedzie mnie odwiedzal w konspiracji zreszta.. A potem bedzie mnie meczyc co on robi tu beze mnie .. Taka juz jestem. A takie cos wczesniej czy pozniej zniszczy nasz zwiazek. Mam wrazenie ze jakakolwiek decyzje podejme, bedzie zla.

ja mam trudne studia. Boje sie ze na 1 roku nie dam rady pracowac. Oni nie maja nic przeciwko mojemu chlopakowi. Znaja go bardzo dobrze, wiedza ze jest odpowiedzialny i ze na pewno by sie mna zaopiekowal. Mysle ze problem lezy w moim wieku wylacznie.

a jakie to studia? i jeszcze odnosnie twojego chlopaka - on teraz mieszka z rodzicami czy ma wlasne mieszkanie?

No to pozostaje Ci rozmowa i próba dogadania się z rodzicami, sensownego wytłumaczenia im tego co czujesz, tego, że chcesz spróbować, że też się boisz itp. W przeciwnym razie masz rację, jakiejkolwiek decyzji nie podejmiesz, to dla Ciebie na pewno będzie zła, bo nie będzie tym czego chcesz, ale będzie wynikiem bilansu zysków i strat.

no właśnie, on jest niezależny?

tak on jest niezalezny od rodzcow. Chodzi wylacznie o to ze jestem mloda i glupia zdaniem rodzicow. Mam powoli dosc ..

?

Powiem Ci tak, jeżeli nie dogadałabym się z rodzicami, nie miałabym pewności, że mam w nich oparcie (bo przecież różnie może ułożyć się z Twoim chłopakiem) to nie zdecydowałabym się na mieszkanie z nim. Czasami, gdy nie wiadomo co zrobić czas podsuwa najlepsze wyjścia. Rozumiem, że nie możesz doczekać się momentu wspólnego zasypiania i budzenia się z nim, ale uwierz to nie wszystko. Będzie masę problemów, które wyjdą w trakcie wspólnego życia, w dodatku Ty w konflikcie z rodzicami, zależna cały czas od innych. To dobrze nie wróży.

hhhhh

http://wyslijto.pl/plik/6hrk5ylo0k spodoba?

A czy ten chłopak nie może pojechać razem z Tobą do tego miasta tylko wynająć sobie gdzieś indziej mieszkanie? Tak żebyście mogli się widywać pare razy w tygodniu? trzeba sobie jakoś radzić, a nie szukać problemów...

Ja uwazam ze powinnas zamieszkac z nim.. przynajmniej lepiej siebie poznacie.. poznacie swoje nawyki przyzwyczajenia.. lepiej zeby teraz sie okazalo ewentualnie ze jednak to nie to niz dopiero po slubie.. ja zamieszkalam z chlopakiem po 4 miesiacach bycia razem.. mieszkamy juz prawie pol roku i tym samym uczymy sie siebie..

trzeba se jakos radzic;)

Na pewno nie warto sie teraz z rodzicami kłócić. Będziesz teraz spędzała z nimi mniej czasu, kontakt tak czy siak się troche zmieni. A chłopak musi być jakoś zaradniejszy, chyba? Może za półroku, może za rok razem zamieszkacie. Zdaje się, że masz 19 lat, więc... nie musisz się nigdzie spieszyć. Umów się z nim na jakiś termin w którym będziecie mogli razem zamieszkać, powiedzmy drugi rok Twoich studiów. Będziesz wtedy bardziej niezależna od rodziców , oni od Ciebie - emocjonalnie. Wszystko odbędzie się na niższym poziomie emocji... A jak będziecie mieszkać w jednym mieście (zgodnie z moim planem :) ) to on może przecież czasem u Ciebie nocować Ty u niego i też zaczniecie się lepiej poznawać w domowych warunkach...