Czy da się coś z tym zrobić?

Witam. Chciałbym zapytać was o opinię. Zakochałem się w znajomej, która od 2 lat jest po rozwodzie. Zaczęliśmy się spotykać rok temu. Powiedziałem jej o swoim uczuciu do niej i o tym iż chciałbym stworzyć z nią poważny związek. W sumie znamy się dość długo, gdyż razem pracowaliśmy. Później zmieniłem pracę, ona wyszła za mąż ale kontakt utrzymywaliśmy cały czas. Małżeństwo rozpadło się z winy męża. Po rozmowie stwierdziła, że potrzebuje czas na zastanowienie się. Po kilku miesiącach odp.mi, że nie jest gotowa na związek (myślę, że to nie jedyny powód. później też wspomniała że nie została w niej przekroczona pewna granica. nie chciała powiedzieć co to jest), że obawia się kolejnych rozczarowań, że ma teraz taką "bezpieczną przystań" itp. Dodam jeszcze, że ma dziecko. Trochę byłem tym zaskoczony choć brałem to pod uwagę. Bardzo dobrze czuliśmy się ze sobą i rozumieliśmy tak jak byśmy znali się od dzieciństwa. Powiedziała też że chciałaby się ze mną przyjaźnić, że znajomość ze mną dużo dla niej znaczy, że ma może 1-2 osoby, którym mówi o sobie tyle co mi ale żadnym z nich nie jest facet. Zresztą zanim zaczęliśmy się spotykać widywała się z innymi facetami ale, jak to mówiła "myśleli tylko o jednym" więc ich pogoniła". Owszem kobieta jest bardzo ładna ale zacząłem się z nią spotykać nie z myślą o "wykorzystaniu" jej. Interesowała mnie ona, jej charakter itp. Zresztą kiedy rozmawialiśmy o tym kiedyś to jej powiedziałem, że miała ze mną za dobrze bo nie ciągnąłem jej do łóżka jak tamci (śmialiśmy się trochę z tego). Ale przyznała, że lubi moją pewność siebie. Na dziś sytuacja wygląda tak, że widujemy się rzadko i to ja jestem ich inicjatorem choć bywało też tak, że jak pisałem do niej "co tam słychać" to sama proponowała abyśmy się spotkali. Co sądzicie o tym? Czy da się coś zrobić byśmy mogli być razem?