czy cieszycie się że żyjecie???

czy cieszycie się że jestescie,że istniejecie

nie martwie sie z tego powodu :P

Nie.

czasem tak...czasem nie...

dzisiaj akurat niespecjalnie

dzisiaj cieszę się mniej....sporo mniej:P no ale tak to już bywa...

dzis? po piwie? lata mi to...

kurwa ales pytanie wymyslila.. powialo filozofia niskich lotow... na poziomie przedszkolnym... :O

cream nie podszywaj sie :P:P:P

Predatorka...czy czlowiek powinien zajmować się tylko wznioslymi sprawami? a to pytanie jest raczej podstawowe...powinno się na nie odpowiedzieć dla samego siebie..a moja wcześniejsza odp...proszę nie zwracać uwagi:P

podstawowe? hahah ni tak skoro dla ciebie to jest pytanie podstawowe to raczej juz nie pogadamy hahha..:) ale ok pytaj... pzdr.

nie jestem autorką :) i jest podstawowe...no bo ktore pytania sa podstawowe? chyba te dotyczące bezpośrednio życia...i to dotyczy:P ale jak nie chcesz gadać, to papa

Mimo młodego wieku bardzo dużo w życiu przeszłam. Nie poddaje się ide dalej. Dziś wiem, że kocham zycie mimo wszystko

Sami czarni się wypowiadają :). Ja o tym nawet nie myśle... Żyje to żyje - miałam istnieć i istnieje...

nie ale sięteż z tego powodu nei smucą narazie :o

Życie przeważnie jest smutne, a zaraz potem się umiera

Ja nie ciesze sie. Nie ma z czego. Mam 22 lata i mieszkam w warszawie studiuje na awfie i mieszkam w wynajmowanym mieszkaniu z koleżanką. Nie mam chłopaka, nie mam przyjaciół. Non stop ktoś z rodziny mi umiera, już się przyzwyczaiłam. To ciotka na raka to dziadek wpada pod motor. Wiecie, jest różnica pomiędzy mną a nastolatkami które akurat rzucił chłopak albo sa nieszczęśliwie zakochane. Wy nie rozumiecie jak to jest, kiedy ma się cel w życiu i konsekwentnie sie go realizuje i niby ma się wszystko pod kontrolą a jednocześnie to wszystko na co się latami pracowało nie ma dla ciebie sensu. Marzysz o czymś starasz się o coś, w moim przypadku były to studia medyczne, a potem gdy już coś osiągasz to okazuje się to dla ciebie niczym specjalnym. Cieszyłam się jeden dzień i od razu przeszłam z tym do porządku dziennego. Uwierzcie mi, nie narzekajcie dlatego, że od czasu do czasu usłyszycie coś dołującego i przez kilka dni będziecie przybite. Problem jest wtedy kiedy macie na pozór wspaniałe interesujące życie (jak wmawia mi mnóstwo osób) a nie ma to dla was znaczenia i jesteście wiecznie otępiałe chociarz przecież jest wszystko ok.

Nie chcę odbierać sobie szansy na wyrównanie rachunków. Nie, ale trzyma mnie przy życiu nienawiść. Dopiero będąc spełnioną mogłabym spokojnie odejść.

w sumie raczej nie a teraz jak jestem pijana to mi to wisi

Osoby, które są całkiem zdrowe, zdolne, w miarę ładne i pochodzą z przynajmniej przeciętnie zamożnych rodzin mają wystarczający potencjał aby osiągnąć wszystko, co zechcą a jeżeli nie są jego świadome - mnie wydaja się strasznie płytkie.