czy walczyć o mężczyznę jeśli czujesz ze to własnie ten?

Witam wszystkie forumowiczki! Podzielcie się swoimi opiniami doświadczeniami,gdy spotkałyście na swojej drodzę meżczyznę, z którym chciałyście stworzyć coś więcej,ale z wielu przyczyn było to dość trudne. Czy walczyłyście o niego? Ja spotkałam właśnie takiego mężczyznę,ale dzieli nas odległość i to znaczna studiujemy w innych miejscach.Chciałabym aby miedzy nami było coś wiecej aby ta znajomość się rozwijała z dnia na dzien.Ostatnie spotkanie pokazało,ze jesteśmy sobie bliscy.

Wszystko zależy od czynników. Odległość to czynnik trudny ale rokujacy nadzieje. Więc myslę ze warto walczyć.

A ja spotkałam takiego mężczyznę 27 lat temu,ale nie był wolny i bardzo duzo musieliśmy przejść,żeby w końcu być razem.Kosztowało nas to dużo nerwów,wyklęcia ze środowiska itp.Ale jesteśmy raze i kochamy sie nad zycie!!Czujemy,że jesteśmy połówkami tego samego jabłka.Nie wyobrażałam sobie,że można aż tak kochać.Ja kocham swojego męża nad życie i wydaje mi się,że z każdym dniem coraz bardziej.Kocham każdy milimetr jego ciałka i na samą myśl o nim mam motylki w brzuchu. Ale jak to w życiu bywa nie ma nic za darmo.....żyjemy w związku cywilnym....więc nie możemy w pełni uczestniczyć we mszy swiętej co dla nas jest bardzo bolesne,bo jesteśmy praktykującymi katolikami.Im jestem starsza tym bardziej mi to doskwiera.Ponadto często odzywa się moje sumienie,że właśnie walczyłam o mężczyznę który nie był wolny. Każdy musi rozważyć czy będzie potrafił żyć z takim piętnem,bo nie jest łatwo.Jednakże pomimo wszystko nic bym nie zmieniła

dla miłości warto,nawet na przekór przeciwnościom losu...bo kto powiedział że będzie łatwo? ale jeśli czujemy że ta osoba jest brakującą połówką jabłka to walczmy o nią...dziękuję za wypowiedzi!

Ja właśnie walczę...nie wiem na ile starczy mi sił... na szczęście nie mam przeciwniczki... Myśle, że warto walczyć... bo nawet jeśli poniesiesz klęskę to nie będziesz mieć pretensji do siebie przez kolejne 20lat, że nie zrobiłaś wszystkiego co mogłaś... Powodzenia

ja bym z checia o Niego powalczyła ale nie potrafie psuc czegos co dopiero powstaje... jezeli jest mi przeznaczony to i za 10 lat nasze drogi sie połaczał. niby nie mam skrupołów spotykajac sie z nim teraz gdy jest w zwiazku z inna ale ja nic na nim wymuszam... mimo ze oddalabym za niego zycie zabijac sie nie bede by byl Moim Mężczyzną.

z moim życiu od zawsze, od kiedy zobaczyłam go po raz pierwszy jest ktoś, z kim chciałabym być, a może nawet spędzić reszte życia, dzieli nas odległość i choć on chce być ze mną, ja nie mogę, wiem, że odległość zabije to co jest między nami, wole stać z boku, wolę tylko czasami móc się na niego popatrzeć i dotknąć, niż już nigdy nie móc z nim porozmawiać

Każdy ma za sobą jakieś doświadczenia, niedokończone sprawy...Ja muszę przyznać jestem w martwym punkcie,może właściwie z własnej winny zawsze było tak że trudno było mi podjąć decyzję ,być stanowczą w uczuciach...Powiedziałam sobie 2 miesiące temu dam temu facetowi szansę,mężczyznie ktory kiedyś wydawał mi się interesujący,pociągający...A teraz jestem w związku,który jest "pseudozwiązkiem" oddalamy się od siebie,a on nawet nie poczyna zadnego kroku aby coś w tym kierunku zmienić! Nie mamy ze sobą od dłuższego czasu kontaktu,a ja dochodzę do wniosku,że jeśli ma tak to wyglądać to nie ma sensu...nie czuje do niego co kiedyś czułam.Jestem rozżalona. A zmierzam do tego,że otworzyłam wątek czy warto walczyć o tego mężczyznę,który może być własnie tym jedynym...tym na całe życie.Ja takiego "chyba" poznałam,spędziłam z nim jeden cudowny dzień,odważyłam się do niego jechać po 2 latach.Wcześniej nie miałam odwagi,sama nie wiem czemu tak zwlekałam.Bedac z nim czułam że ktoś mnie rozumie,nie muszę nic udawać.Jestem przy nim sobą.Przegadaliśmy calą noc...pojechałam chciaż mam chlopaka,który nawet mnie nie zaprosił do siebie abysmy pobyli razem,czy to zdrada? może i tak...ale to utwierdziło mnie w przekonaniu że trzeba szukać własnego szczescia a nie uszczesliwac kogos na sile nie bacząc na siebie.

oczywiście, że walczyć. A odległość to dla Was powinien być mały problem, poznieważ miłość najważniejsza. Z czasem będzie łatwiej..

Walcz, bo w przeciwnym razie możesz żałować do końca życia, że tego nie zrobiłaś, a uwierz mi, że to gorsze sparzenie się po nieudanym związku.

mówiąc walczyc. czy ten facet okazuje jakies zainteresowanie Tobą?

masz na myśli fizyczne?

chodzi mi o to przede wszytskim,że czujesz wewnętrznie że z tym człowiek możesz stworzyć udany związek i teraz pojawia się pytanie czy warto o to zabiegać?czy czekać na jego ruch? .... a moze inicjowac spotkania?

I co będziesz czekać i czekać. Weź sprawy w swoje ręce. Zainicjuj spotkanie, pewnie. Nic nie stracisz, a możesz zyskać. Takie jest moje zdanie.

@kajkkkkajka Wow! To się nazywa miłość. Po tylu latach tak się kochać i czuć motyle. Prawdziwa, wieczna miłość. Jakby ktoś nie wierzył, że istnieje taka, to tu jest udowodnione. :)

Jestem z facetem prawie 4lata. Już dawno chciałam go zosawic ale nie umiałem,aż do nie dawnego czasu. Poznałam mężczyznę do którego czuje to że jest tym jedynym ale nie mogę z nim być ponieważ obecny mi nie daje żyć i mnie nenka. co mam robić?