Nie potrafie sobie poradzic.

A wiec dziś moi rodzice wraz z bratem wyjechali za granice. Zakładają ze jada tam na 3 lata ale znając życie zostaną tam na zawsze. Mój tata pracuje tam odkąd pamiętam wiec raczej im sie tam powiedzie. A ja zostałam sama, to był mój własny wybór. Mamy spory dom, dopóki nie znajdę pracy rodzice będą mi pomagać . Niby wszystko ok , zamieszkał ze mną chłopak z którym jestem 5 lat, ale odczuwam tak wielki smutek ze tego sie opisać nie da. chodzę z kąta w kąt i płacze, nawet z moim chłopakiem nie chce mi sie gadać. Miało być tak fajnie, wiadomo wolna chata, wspólne życie ale jest mi ciężko.Już ogromnie tęsknię. Moim rodzicom tez nie łatwo było wyjechać, bardzo to przeżyliśmy.Czy ktoś z was miał taka sytuacje? Czy ten smutek szybko przejdzie?Moze to sie wydawać głupie ale to naprawdę dla mnie cieżka sprawa.

bzykniesz się to ci przejdzie

JA ZA SWOIMI NIE TĘSKNIŁEM BO PO CO:D?

Chciała bym żeby tak było :)

ja tez we wrzesniu wyjezdzam i wiem co czujesz. jacy by oni nie byli to sa nasi rodzice i laczy nas niesamowita wiez jednak wszystko da sie przezyc predzej czy pozniej Ty bys opuscila rodzinne gniazdko i bylo by podobnie.teraz kazdy moze latac samolotem wiec na pewn albo oni albo Ty bedziesz przylatywala do nich.dasz rade:)

Ja sie właśnie boję tego ze kiedy będziemy sie widywać, znowu pół ciuty sie przyzwyczaję :) a potem ten sam ból. ale miejmy nadzieję że wszystko będzie ok.

smutek bedzie ale wazne ze masz osobe przy sobie która kochasz