Jak powiedziec mężowi ze ide do pracy ??

Witajcie mam mały problem :( prowadze firme od 8 lat ,ale zajmuje sie nia moj mąż. jest oki, tylko ja mam juz dosc siedzenia w domu :( dzieci dosc duze i praktycznie same wszystko przy sobie zrobia . chce pojsc do pracy w swoim zawodzie ktory jest dla mnie wszystkim :) moj mąż niestety nie zgadza sie na to :( firma niby moja, ale wiecie jak to jest :( maż zajmuje sie wszystkim, kase tez trzyma mąż a ja mam juz dość zebrania -daj mi na to ,daj na tamto :( chce miec swoje zarobione pieniadze, moze w tej branzy nie za wielkie ale swoje .On twierdzi ze bedzie mi dawał 2 tys. miesiecznie i zebym nigdzie nie szła :( powiedzcie jak go przekonac zeby mi pozwolił pojsc do pracy ??? moze to dziwnie brzmi ale takie sa realia :( pomóżcie

nikt nie był w podobnej sytuacji :(

co ty go będziesz przekonywać? to twoje zycie,onie nie może być twoim panem i władcą

Madusia no nie raz takie jest zycie :( jak definistywnie powiem ze ide to zrobi mi awanture i nie bedzie sie odzywał :(

to powinien chcieć Twojego szczęścia i zadowolenia. Spróbuj mu wyjaśnić, że to dla Ciebie ważne. Powiedz, że cenisz jego opinię, ale chciałabyś robić to, co lubisz. Że to nie jest cios wymierzony w niego, ale chęć bycia spełnioną w każdej dziedzinie życia.

szarlotta no własnie chyba jest :( on pracuje, on zarabia kase, on za wszystko płaci i moze dlatego taki jest a nie inny :(

Jak to dawał dwa tysiące???? Jakie dawał??? No wielki pan dobrodziej się znalazł. Może niech Ci świnkę skarbonkę założy i będzie Ci tam rzucał drobne jak mu z piwa zostaną? Albo jak obiad będzie smaczny. Jak z dwóch dań to dwa złote, jak z jednego - złotówka. Ja bym po prostu znalazła pracę i zaczęła do niej chodzić. Skoro nie nie docierają do niego racjonalne argumenty to niech stanie przed faktem dokonanym. Mamy XXI wiek a patriarchat dawno przeminął.

> jesli Cie kocha >> no własnie albo "nie kocha" albo kocha za bardzo i jest strasznie zazdrosny :(

No i co, że się nie będzie odzywał. Nie wygląda mi na takiego, co ma coś mądrego do powiedzenie. Poobraża się trochę i mu przejdzie. To wolisz żeby on był tydzień obrażony czy żebyś Ty była resztę życia nieszczęśliwa i sfrustrowana?

chyba rzeczywiście musisz po prostu zacząć pracować i postawić go przed faktem dokonanym. Niech się nie odzywa, w końcu mu przejdzie.

nienia > ja tez tak mysle ale w praktyce jest inaczej :( mam prace na 98% jutro moge isc do dyrekcji i wszystko załatwic , ale boje sie powiedzieć męzowi o tym, nawet nie wiem jak zaczać ta rozmowe :( bo wiem ze bedzie chryja :(

wiem ze mnie przyjma bo rozmawiałam z odziałowa i jest bardzo chetna bo wie ze wszystko zrobie tak jak potrzeba, mam nawet dyrekcji powiedziec ze z nia rozmawiałam i ona sie za mna wstawi. a tym bardziej ze bedzie to praca na zlecenie, czyli oni nie beda za mnie zusu płacic tylko jakis procent od zarobków, a to im na reke :) pensja napewno niewielka ale zawsze na swoje potrzeby bedzie .

Ale jak to w praktyce jest inaczej?? Ja też mam męża. I mam pracę. I nie wyobrażam sobie, żeby mi mąż powiedział, że mam przestać. Twojemu jest po prostu wygodnie - uprane, ugotowane, posprzątane, żona w domu, pewnie w niczym Ci nie pomaga, bo on przecież pracuje a Ty jesteś w domu. Więc ciężko, żeby się rwał do zmiany tego stanu rzeczy. Faceci generalnie lubią jak im jest wygodnie. Twój mąż zachowuje się egoistycznie, więc Ty zachowaj się tak samo. Postaw go przed faktem dokonanym. Jak zobaczy, że mu żona rozkwita, to zrozumie, że tak jest dla wszystkich lepiej.

Powiedz: Kochanie, znalazlam prace, zaczynam od .... Jak sie bedzie buldoczyl to powiedz ze go nie pytasz tylko informujesz. A tak na powaznie to powiedz to dopiero jak po dobroci sie nie da. To nie Taliban do cholery, jaka chryja? Nie daj sie zachukac. Pozdr

Tak jest mu bardzo wygodnie, wszystko zrobione , podane. A masz racje nie pomaga mi w niczym :( nic go nie interesuje :( pier... kasa i tyle. Irish po dobroci niestety sie nie da :( i chyba mu tak powiem, niech sie dzieje co chce :( normalnie czuje sie jak w klatce , zamknieta od swiata :( jak go poinformowałam ze ide na studia to myslałam ze szału dostanie :( ale pozniej mu przeszło, tylko temat był ze po jaka cholere mi te studia ,jak tylko kase wydałam a do pracy i tak nie pojde :(

Sama widzisz - mąż boi się utraty swojej pozycji Pana Domu, boi się , że nie daj Boże będzie musiał zacząć Ci pomagać, może boi się też, że poznasz "niezależne koleżanki" i Ci w głowie namącą. Generalnie, boi się zmian. I nie ma mu się co dziwić, co nie znaczy, że trzeba się z tym godzić. Może przez kilka tygodni będzie nieprzyjemna atmosfera, ale z czasem wszystko się ułoży, zwłaszcza gdy zobaczy, że do żadnej rewolucji nie doszło. Dal związku większym zagrożeniem jest raczej Twoja narastająca frustracja, obwinianie męża o to, że Cię ogranicza, poczucie bezradności i zniechęcenia....

No co się dziwisz, facet sie boi bo teraz czuję się pewnie twoim panem, a tu nagle niewolnik się odzywa i czegoś chce! I to jeszcze czego chce mieć swoje życie. I może wydostać się spod kontroli. Ja to tak widzę. *hujowo.

idż do pracy, a w miedzyczasie przeczytaj sobie Ute Ehrhardt - Z każdym dniem coraz bardziej niegrzeczna, albo Grzeczne dziewczynki idą do nieba, niegrzeczne idą, tam gdzie chcą; tej samej autorki;) to są poradniki dla kobiet pozbawionych odruchu tupania nogą i stawiania na swoim ;)

cały czas nie mogę sie nadziwić, że w Polsce w XXI wieku kobiety godzą sie na niewolnictwo

wiewiórka >>masz racje on jest moim panem :( a ja jego niewolnica :( manikaa>> dzieki bardzo lubie czytać książki to napewno je przeczytam :) Ewa33 >>> oj jest i to duzo :( najgorzej jak człowiek sobie pozwoli od poczatku :(