zawsze zła teściowa

właśnie sama nie wiem.Zrobiłam sie taka dziwna po depresji jaką przechodziłam.Przed tym byłam stanowcza i mówiłam wszystko co myślałam.Teraz boje sie urazic kogokolwiek,czymkolwiek.

Pewnie nie chcesz wprowadzać jakiś konfliktów w rodzinie, no ale to musisz jakoś rozegrać i masz 100 proc. rację że tak być nie powinno. W sumie to też dziwię się, że Twoja córka nie widzi, nie rozumie, że nie może Cię obarczać wszystkim nawet swymi dziećmi.

lopotylkaaa-dokładnie tak jak mówisz

No ale nie dość, że się naharujesz, za młodych, zdrowych ludzi, to jeszcze się psychicznie męczysz. No ale pewnie się kiedyś od Was wyprowadzą, bo dzieciaki zaczną rosnąć i w jednym pokoju, to się poduszą.

Teściowo, tylko na ile czekania starczy Ci jeszcze cierpliwości i nerwów? Lepiej poświęcać się bez końca i bez celu, tracić zdrowie i czuć się niekomfortowo we własnym domu dla rzekomych dobrych relacji? A wzięłaś pod uwagę, że jeśli (nie, żebym tego życzyła) nie będziesz im mogła pomóc i życie zmusi ich do samodzielności, Twoja córka zwyczajnie nie ogarnie rzeczywistości? Słuchasz ich wymówek, złoszczą Cię... Ale co robisz, żeby zaczęli być samodzielni? Co zrobią oni, jeśli nagle przyjdzie im się utrzymać, wychować dzieci i prowadzić własny dom? Swoją pobłażliwością i bezkonfliktowością wyrządzasz im na dłuższą metę nie mniejszą krzywdę niż sobie samej.

Co do tego, że sobie nie poradzą jak będą musieli się zająć wszystkim sami, to ja jednak nie wierzę. To jest taka obiegowa opinia, a tak na prawdę presja, że ma się dzieci i trzeba utrzymać rodzinę 90 proc. ludzi motywuje do pracy, do odpowiedzialności...

to prawda,ale napisałam tu,bo nie potrafie wybrnąć z całaj tej sytuacji.Mimo waszych naprawdę cennych rad,dalej nie wiem jak to zrobic,aby nikogo nie urazić.Aby nie wyszło,że wyganiam ich z domu

Myśle,że sobie poradzą a teraz jest im poprostu wygodnie

A powiedz ile lat ma Twoja córka i zięć? Rozumiem że zięć pracuje?

córka ma 24 on 25(pracuje)

ja bym porozmawiala szczerze z corka i powiedziala jej ze cala sytuacja Cie meczy i ze Twoje dorastajace dzieci tez potrzebuja przestrzeni i wlasnych pokoi! jest dorosla i pora sie usamodzielnic

To przestań się nad nimi rozczulać i jeśli mówisz,. że kiedyś potrafiłaś być bardziej bezpośrednia, to bądź i teraz taka. Stopniowo, ale zdecydowanie. Nie możesz wciąż usprawiedliwiać siebie ani ich. Stawiaj stopniowo warunki ich pobytu w rodzinie, obowiązki, które muszą spełnić. I przestań ich wyręczać. Zanim się przyzwyczają i staną się pasożytami.

No chyba czas najwyższy.Mam nadzieję,że mąż zrobi to za mnie. Widzi jak bardzo jest mi ciężko.Rozmawialiśmy o tym i stwierdził,ze dłużej tak nie można.Czekam na te rozmowe,ale jakos on też zebrać.

miało być-on też nie może sie zebrać

teściowo teściowo........ - odeszli sami, nie bez znaczenia były ustawiczne rozmowy o ich wyprowadzce, ale nie jakieś natarczywe czy napastliwe tylko tak mimochodem przy okazji.

też byłam taka-aż Ci zazdroszczę

A nie mówią nic, że to przejściowe, że się wyprowadzą? Wiesz mi się zdaję, że Cię może ni tyle męczy ich obecność w waszym mieszkaniu ile ich beznadziejne zachowanie, roszczeniowa postawa, tylko by brali, a nic nie dają w zamian? Mam rację? Wiadomo że niektórzy ludzie, niektóre rodziny, to muszą mieszkać same, bo choćby dom miał i 5 pięter, to i tak w jednym domu będą resztę mocno wkurzać...No i są i tacy z którymi i tuż obok da się bardzo dobrze dogadać i są ok.

loptylkaaa-zgadza się,tak bywa z ludźmi.sama obecność jest uciążliwa ze względu na wnuki,Ciągły chałas,bieganie po domu itp. "Moje dzieci"musza sie uczyć a maluchy przeszkadzaja,bo nie rozumieją. Tak-oni tylko by brali. Zaraz wracam.Mam telefon.

jestem,ale muszę uciekac,bo oni właśnie wrócili ze spaceru.Nie chcę aby widzieli,że tu piszę Zajrzę kiedy będe miała chwilę czasu

Ok, trzymaj się.

Moja mama leży w szpitalu,więc zostawiam narazie ten temat. Nie potrafię teraz pisać. Jeśli ktoś ma jakieś przemyślenia,lub rady,proszę piszcie. Może odezwą sie osoby,które przechodzą to co ja?

Jesli nie chcesz stawiac sprawy na ostrzu noza zacznij po prostu przebakiwac o tym, ze czas pomyslec o wyprowadzce. Spytaj corke i jej meza jakie maja plany, jesli nie maja to powiedz, ze najwyzszy czas jakies zrobic. Mozesz uzywac roznych argumentow, na poczatek powiedz, ze dzieci niedlugo beda wieksze, powinny miec swoje pokoje, chyba Twoja corka nie ma zamiaru mieszkac z nimi w jednym? I tak dziwie sie, ze teraz jej to nie przeszkadza. Wiesz, prawda jest taka, ze i tak, czego bys nie powiedziala, to i tak bedziesz ta zla, bo oni nie widza problemu. Ale musisz cos z tym zrobic, dla siebie i dla pozostalych dzieci, wybacz, ale za duzo Was mieszka "na kupie." Trzymaj sie, powodzenia!

A mnie zastanawia co na to pozostałe dzieci Teściowej?Przecież to nie są maluchy,widzą co się dzieje.Nie mają do siostry pretensji o jej zachowanie?Tak potulnie zgadzają się pomagać matce w porządkach domowych wiedząc,że ich siostra nic w domu nie robi kiedy one są w szkole?Ja bym na ich miejscu tak jej "umiliła" życie ze w ciągu tyg.znaleźli by sobie mieszkanie.

555-666-555 POPIERAM:-)

Teściowo i co postanowiliście?

Brak asertywnosci, jak sobie wychowalas tak masz. Trzeba od amlego dziecka uczyc pomocy w domu i jakichs zasad. Mowisz, ze pozostale Twoje dzieci tez niewiele Ci pomagaja? Bo musza miec czas dla siebie.... Oj marnie marnie. Prowokacja

oddalająca-Żadna prowokacja.Nie jestem nastolatką bawiaca się na kafe. To jest życie i może Tobie to się w głowie nie mieści,ale takie rzeczy się zdażają.Moze jestes zbyt młoda aby to zrozumieć? Niewiem.Wszystko co nie mieści sie w grancach Twego postrzegania jest prowokacją?Nie życzę Ci takich problemów. Wiem jednak,że są ludzie,którzy mnie rozumieją i znają takie przypadki.To z nimi chcę rozmawiać.Ty możesz znaleźć sobie ciekawszy temat.Nie mylisz sie tylko w jednym-"brak asertywnośći" Wychowałam nie tylko jedno dziecko i nie sądze,by to było kwestia wychowania.

Pozostałe dzieci,nie są obojętne na tę sytuację.Często dochodzi do spięć.Nie dalej niż wczoraj syn wyskoczył z krzykiem,że chce spać a dzieci hałasują.Nie przebiera w słowach.Ryknął ,"co za nienormalna rodzina".Bez odzewu.Córki,też często odpowiadają na głupie docinki zięcia.Dla przykładu:on wrzuca śmieci do kosza i mówi"co nie ma kto wynieść śmieci?",wtedy pada odpowiedź "a ty nie możesz ich wynieść,też wrzucasz śmieci" albo ostatnio "co nie chciało się wstać i iść po chleb"(bo przecież musi zjeść śniadanie)i odp "ty też mogłeś iść skoro wstałes wcześniej"(chodzi o soboty).

Wczoraj nie było nas w domu cały dzień.Wróciliśmy późnym wieczorem.Dom zastaliśmy taki jak zostawiliśmy rano.Nie ugotowany obiad,nie rozwieszone pranie,nie załadowana zmywarka.Nawet nie było tknięte jednym palcem. Nie chcę mnożyć przykładów,bo było ich tysiące i nie sposób wszystkiego opowiedziec tak na poczekaniu. Mamnadzieje,że wkrótce odbędzie się rozmowa i wszstko sie skończy

moje przemyślenie- postępujerz niemądrze i wychowałaś córkę na leniwą osobę bez szacunku do swojej matki. Moja od razu uświadomiłaby mnie i nie biegała wkoło jak służąca.I za to ją cenie.Jestem twarda i poradzę sobie w życiu. Zrób coś, porozmawiajcie wspólnie,najlepiej cała rodzina żeby nie było tylko na ciebie skoro tego się tak obawiasz.Twoje dzieci moga mieć do ciebie pretensje.Jak one założą rodziny to będa musiały zamieszkać oddzielnie? a córka nie? one zasługują na spokój kiedy się uczą i odrobinę wolnego konta a nie sprzątać po leniwej siostrze i jej dzieciach bo mama nie ma odwagi nic zrobić..