MÓJ PLAN NA ŻYCIE

Wszystko wygląda mniej wiecej tak: Startuje jako urocza licealistka, cierpiaca na chorobliwa nieśmiałość. Na maskaradzie poznaje pewnego fechtmistrza, zarabiającego na zycie fotografią. Fascynuje mnie jego męskość, swobodna nonszalancja, dowcip, ironia i godność; jego moja niebywala uroda, walory intelektualne, bezbrzezna dobroc serca, i wszystko inne, co może zauroczyc mężczyznę, lacznie z niewinnością, która mi wkrótce odbiera:D Zaczyna nas łączyć niewolnicze oddanie, przepełnione namiętnymi uniesieniami i tak do końca. Dostaję się na UJ, po czym zostaje z niego wywalona po pierwszym roku. Za namową szaleńczej iskierki, pozostawiamy cały swój ziemski dobytek i ruszamy na pomoc dzikiej Afryce. Ratujemy życia małym murzynkom Bambo i tym calkiem dużym również. Budujemy szkoly i szpiale, wymyślamy genialny sposób na pomoc dla krajow afrykańskich – z ich naturalnych surowców wytwarzamy koraliki, miejscowa ludność nawija je na rzemyki i inne trawy, za co dostaje pieniadze, tak tworza się „Bransoletki z Czarnego Lądu”, sprzedawane za jedyne 10 dolarów. W tym samym czasie chłonę tamtą kulturę, mój fechtmistrz robi dużo zdjęć, pobieram lekcję gotowania u tamtejszych kobiet, i wydaję książkę kulinarno-przygodowo-dokumentalną, która staje się natychmiastowym, światowym bestsellerem. Z poczucie spełnienia wracamy do stęsknionych rodzicow i przyjaciol, gdzie jednak nie grzejemy długo tyłków – wolontariusz poznany w buszu, daje nam cynk o akcji w najbardziej niedostępnej i zaśnieżonej czesci Syberii. Więc jedziemy. Tam powtórka z rozrywki – pomagamy przy punkcie Czerwonego Krzyża, budujemy, remontujemy, z tą różnicą, że z śniegiem po cycki. Przed wyjazdem wychodzi 2 tom mojej serii kulinarno-przygodowo-dekumentalnej, tym razem z materiałem o Syberii.

Wracamy do Polski, zaręczamy się, jednak slub odkładamy na potem – teraz fruniemy do dzikiej Amazonki. Nie chce mi się przepisywac, wiec powiem tylko, ze ukazuje się 3 tom mojej serii kulinarno-przygodowo-dekumentalnej. Po powrocie dochodzi miedzy nami do kłotni, zrywamy zaręczyny, a ja wyjeżdżam do szalonej Ameryki. Uczucie pustki próbuje zapełnić wstąpieniem do demonstracji przeciw wojnie, wkładam więc sprane dżinsy, okulary lennonki i zapuszczam ogrody jako pełnoprawny hippis. Jednak po kilku pobytach w kiciu, postanawiam skrecic w inny zakret drogi mojego zycia. Zatrudniam się jako kelnerka w pubie, mimo ze zysk z moich książek procentuje i jestem w chuj bogata. Poznaje grupe studentów z północy, siadam za bebnami i tworzymy band „The Szarpidruty”. W międzyczasie łamię najbardziej zatwardziałe serca, ponieważ w moim jest miejsce tylko dla jednego mężczyzny. Porzucam karierę rockandrollowa i wracam do home, sweet home. Wpadamy sobie w ramiona, zaręczamy się po raz drugi, wychodzę za mąż, buduję domek na przedmieściach Krakowa i rodzę dzidzię. A nawet kilka dzidź. Oddaje się podtrzymywaniu domowego ogniska, spełnianiu roli matki dla dzieci, damy dla gości i dziwki i przyjaciółki dla meza, a także literaturze, która jak można się domyślić, jest zajebiście dobra. Tyle na początek I teraz propozycja – poszukuje wspolnika. Ktos chetny?

czy można wycisnąć wiecej z życia

Można

Normalnie podziwiam, nawet ja nie układam tak bardzo dokładnego planu na życie :D

:o

swiezego a ty jestes jak sprany T-shirt

za dlugie,nie czytam

A szkoda, przydaloby ci sie troche dobrej literatury:P

mie też się skojarzyło z reklamą Lecha ;)

Pani Koleżanko tylko nie zostać slamerką... błagam ;)

Może dlatego takie macie skojarzenia, bo czerpałam inspiracje z reklamy lecha?:D Oglądam reklame, a tu nagle pomysł na życie:D Dlaczego miałabym zostać slamerką? Dobrze kojarze, ze to raper?

Ponawiam poszukiwania:D

sikam:D ja sie pisze na ameeryke jakby co;p

Chwilowo mój plan na życie poszedł w zapomnienie, ale już zmartwychwstał, wiec szukam dalej...