Kiedy pracuję marze o lenistwie, a leniuchuję marzę o pracy. Czy to normalne ?

Czuje się wiecznie jakbym czekała na pociąg na peronie. Taka znudzona i sfrustrowana. Kiedy chodziłam codziennie do pracy to codziennie szłam tam z niechęcią, że muszę pracować, a ciągle jestem zmęczona, że potrzebuję urlopu, wypoczynku, słodkiego nieróbstwa. Tymczasem kiedy teraz mam wreszcie swój upragniony urlop, to już po dwóch dniach zaczęłam wychodzić z siebie, oddaję się słodkiemu nieróbstwu, ale po 3 dniach zaczyna być ono gorzkie, czuję taka nic nie warta, mam wyrzuty, że powinnam robić coś porzytecznego, wykorzystywać ten czas konstruktywnie, że czas mi ucieka przez palce, jakaś taka jałowość. Czuje że powinnam wrócić już do pracy, żeby nie czuć tej jałowości, ale wiem już że jak wrócę do pracy to znowu szybko się tam wypalę i znowu będę wracać zmęczona i zła że nie mam na nic czasu. Czy to nie jest chore ? Cokolwiek nie będzie zawsze źle. Ma ktoś podobny problem ?