ktora z Was moze powiedziuec, ze przegrala dotychczasowe zycie..

pytam powaznie czasem nadchodzi taki moment, ze zdajecie sobie sprawe, ze wszystko w waszym zyciu jest katastrofalne wowczas pora ochlonac i postanowic jakies zmiany... a jesdli tak, to jakie?

moje życie: mąż- kochający dzieci- brak rodzina- do dupy znajomi- mało przyjaciele- daleko wykształcenie- wyższe praca- okropna kasa- jest chyba kiepsko..nie :o

ja, w każdej dziedzinie

ja obudzilam sie z takim przekonaniem 1,5 roku temu... zmienilam to i owo. poznalam fajnego faceta, poszlam na swietne studia... ogolnie jest ciezko ,ale o niebo lepiej niz przed "obudzeniem"

Ja tez niestety przegralam swoje zycie.Mam 19 lat a juz 3 haruje jak wół.Skonczylam tylko gimnazjum,bo na srednie nie bylo mnie stac,czasem sobie mysle,czemu akurat ja? Jak zyla mama i mialam kase mialam tyle marzen-i niestety marzenia pozostaly dalej marzeniami ;( Ciezko mi budzic sie z ta mysla,ze przegralam swoje zycie,moglam szalec,bawic sie,gdyby tylko zyla mama...

No i ja niestety tak mam- spróbuj zrobic mature, moze twoje zycie odmieni sie na lepsze.. :)

grunt to wziasc sie w garsc i dazyc do celu za wszelka cene. ja tez nie mam latwo. mam male dziecko ,jestem sama..moj obecny facet mieszka i sluzy 300km stad , pracuje jak osiol ,zeby moc studiowac ale widze swiatelko

Też uważałam ,że przegrałam życie. Ale je odzyskałam i teraz jestem zadowolona :) Czasami potrzeba rewolucji :D

Przegrałam

1. zacznijmy od tego ,że miałam przesrane dzieciństwo 2. przyjaciół takich prawdziwych zero 3. koleżanki : mam parę ,ale ostatnio nawet nie chce mi się z nimi spotykać bo są fałszywe 4. facet: jest ,ale go nie kocham i jeszcze zdradzam go z innym do ktorego też nic nie czuję 5. kasa jest od rodziców bo popadłam w jakąś depresję czy coś w tym stylu i nie mam motywacji pracować 6. studiuje ,ale marnie mi to idzie jak narazie powtarzam pierwszy rok ,a teraz i tak mam 2 egz we wrześniu. wszystko przez depresję

a i jeszcze dodam ,że ostatnio jest zupelnie źle z moją psychiką. nawet nie chce mi się nigdzie wychodzić. Jakoś się zmuszam bo inaczej cały czas siedzialabym w domu. Nie chce mi się dosłownie nic

był okres w moim życiu ( 16 - 19 lat) kiedy wszystko się dobrze układało. Teraz mam 21 i znowu sie spieprzyło bo jakoś nie umiem się odnaleść na studiach, nie mam wiele znajomych na roku , jestem zamknieta w sobie i wogóle