Moje koleżanki nauczycielki...

Wróciłam z pracy i cały dzień płaczę. Jestem traktowana jak śmieć. Pracuję w szkole, w biurze. Początek roku więc wiadomo zamieszanie. Dużo rzeczy musiałam zrobić na już, ale nie mogłam sie skupić bo ciągle ktoś mi przeszkadzał. jakiekolwiek interwencje kończyły sie fiaskiem, w końcu poszłam do dyrektora poweidzieć, że nie moge się skupić, że nawet nie słyszę telefonu jak dzwoni bo taki huk. Wyszedł i uciszył towarzystwo, powiedział grzecznie, aby wyszli na korytarz, jeżlei mają coś do omówienia, że inni też tu pracują. Szanowne grono pedagogiczne wyszło oburzone. Póki dyrektor był na terenie szkoły był spokój. Potem wyjechał i młyn zaczął się od nowa. Każdy jeszcze mówił, że nie ma dyrketora to nikt ich nie przegoni. Strasznie się poczułam, jak śmieć. Nikt nie zwraca uwagi, że ja też tu pracuję. Jest mi bardzo przykro. Nie wiem czy mu o tym mówić, bo to stary belfer i nie wiem jaką opcję obierze:( Siedzę i płaczę.

a oni nie maja swojego pokoju nauczycielskiego?

Mają. Ale zawsze mają coś do załatwienia w sekretariacie. I jak się ich zejdzie kilka to trajkoczą jak baby na jarmarku. Nie moge ich uciszyć. No dziś miałam też inną sytaucję, przyszła matka z dzieckiem pojakieś zaświadczenie, weszła jakaś nauczycielka, któa znała się z jakąś matką i dawaj gadają jak przekupy. I nie zwracają uwagi, że ja też pracuję. Praca z nauczycielami jest ciężka.

znakomita wiekszośc z nas tak ma, po prostu babski tygiel. U nas na radzie to nawet dyrektorka z ledwością ludzi przekrzykuje. Pomyśl moze cos jeszcze wymyślisz

:)