Jak żyjecie, jak chcielibyście żyć?

Witam :). No właśnie mam ciągłe rozterki związane z tym, jak żyć, co robić żeby być w zgodzie ze sobą? Macie podobnie?

Ponadto głowię się od tygodnia jak wepchnąć dziadkowe kalosze w swój wydepilowany otwór analny i nie zabrudzić podeszwy gnojem

Czekam na Wasze opinie :)

Ja to ciągle czuję się rozdarta, bo z jednej strony męczy mnie takie życie, jak żyją miliony przeciętnych Polaków, typu: praca, dom, zakupy, telewizja...z drugiej zaś strony, jak chce żyć inaczej, jak próbuję żyć inaczej, to zaraz są komentarze, czuję jakąś presję, po prostu ciężko jest żyć nawet tylko trochę inaczej...

studiuję coś, co mnie nudzi zamiast się starać i uczyć - olewam to... jakoś przechodzę dalej (głupi ma zawsze szczęście... no i dobra... mało skromnie - zdolna jestem i wcale nie muszę się starać by mieć 4) uchodzę za feministkę więc faceta znaleźć nie potrafię chciałabym się wziąć za siebie, zadbać o wygląd ale brak mi motywacji mieszkam z rodzicami bo studiując na dziennych nie mogę pracować (a to, na czym jestem... na wieczorowych czy zaocznych nie istnieje) brakuje mi prywatności i za dużo marudzę

a jak bym chciała? mieć jakieś maleńkie mieszkanie - prywatność! mieć jakąś pracę - i nie zazdrościć innym tego, na co mnie nie stać w końcu gdzieś wyjechać na wakacje... już zapomniałam co to takiego robić coś, co mnie interesuje najzwyczajniej w świecie - zacząć żyć

A nie mogłaś zmienić studiów, nie możesz zmienić?

kupe pieniedzy, dziecko i 5 mln na koncie

nie - z prostego powodu... muszę te skończyć jak najszybciej, znaleźć pracę i wynieść się z domu rodzice by mi nie darowali, gdybym przerwała... (już próbowałam rozmawiać z nimi na ten temat) idę w jedną stronę, w jednym kierunku... i nie ma wyjścia, ucieczki...

Nie będę Ci radzić pójścia do pracy i na studia zaoczne i wynajęcie pokoju, bo to często te parę gorszy zarobione nic nie zmienia, znam z autopsji. Będziesz chodzić zmęczona na zajęcia, a w pracy będziesz zmęczona po zajęciach, błędne koło...

dlatego wyjścia nie ma... pozostaje tylko uśmiechać się i udawać, że jest w pożądku

A dużo Ci jeszcze zostało? Myślę że dużo by się zmieniło jakbyś nie mieszkała z rodzicami.

*w porządku

bardzo dużo... jestem na 2 roku zmieniłoby wiele... ale mnie nie stać na kupno mieszkania.. a wynajęcie też nie takie łatwe - próbowałam się zorientować w tym temacie gdyby czekać na przyznanie mieszkania jakiegoś komunalnego czy coś w tym stylu - to też trochę minie, no i zaświadczenie o zarobkach musi być

Ostatnio znalazłam ciekawe warsztaty w weekendy, takie dla rozwoju osobistego. No i przypadkiem niezłe zderzenie stylów życia nastąpiło. Jak byłam na tych warsztatach, to dzwoni do mnie mój brat i pyta, czy bym mu coś w domu pomogła. No i jak skończyłam z nim gadać, to tak sobie pomyślę kurczę, jak nie chcę tak żyć, że co weekend sprzątanie w domu, gotowanie...Owszem lubię czasem pogotować, sprzątać też mi się zdarza ;), ale kurczę nie co weekend...

Skoro na 2 roku już Cię nudzą studia, to dobrze nie wróży...

bo życie może być zbyt ciekawe niż to, którego się spodziewamy... codzienna monotonia... i mówią, że pieniądze szczęścia nie dają - tyle, że lepiej żyć pozwolą otworzą horyzonty...

każdy ma prawo do błędów... ile osób stwierdza, że dany wybór był pomyłką... i ja popełniłam błąd... tylko, że ja do niego prawa nie miałam:(

Jak chciałbym żyć?? SPOKOJNIEJ :)

Co do kasy, czy otwiera horyzonty, według mnie różnie bywa...czasem właśnie nakłada klapki na oczy. Każdy ma prawo do błędów. Kiedy studiowałam dziennie i generalnie nie miałam swoich dochodów, to też sobie myślałam o jak fajnie by było mieć swoją kasę, bym sobie pojechała yu czy tam, było by mnie stać na wiele książek...z tym, że nie mieszkałam z rodzicami. I ja na prawdę czułam się wtedy szczęśliwa, bo wychodziłam z uczelni powiedzmy o 13, 14 mogłam robić, co mi się podoba, spacerować, jak mi się nie chciało, to czasem nie wstać na zajęcia, siedzieć do późna w nocy, totalny luz...i nie potrzebna mi była do tego duża kasa...

Owszem, że życie może być dużo ciekawsze, tylko najczęściej trzeba wyjść temu życiu na przeciw, coś poszukać, otworzyć się.

ale ja mam strasznie drogie marzenia 1. teleskop 2. zobaczyć Skandynawię 3. książki, książki i jeszcze raz książki 4. móc ze znajomymi gdzieś wyjść... mieć kasę choćby na dwa głupie piwa 5. mieć prawo i możliwość wyjechać gdzieś na weekend (dobija mnie słuchanie, że ten był tutaj, tamten tutaj... a ja siedziałam w domu) 6. ludzie chodzą na ścianki wspinaczkowe, jadą na koncerty... a ja mam w portfelu pustko... skończyć te piekielne studia i zacząć żyć!

Jak żyję? Sądzę, że mam sporo szczęścia w życiu :-) Robię to co lubię - moja praca to moja pasja, mam świetnych znajomych, z którymi realizuję swe hobby, wkrótce będę miała kawalerkę - fakt - wynajmowaną, ale zawsze... Jak chciałabym żyć? Z kimś, po prostu...najlepiej, gdyby ta osoba podzielała moje zainteresowania i...zechciała realizować ze mną marzenia o wspólnym życiu, tylko jest jeden problem - owe marzenia nie należą do typowych, więc nie mam wielkich nadziei na ich realizację z 2 osobą...chyba muszę sama zająć się ich realizowaniem...ehhh....

Oj każdy ma drogie marzenia :D. To zamierzasz jeszcze 4 lata się męczyć na tych studiach?

nie mam innego wyjścia - muszę

Nic nie musisz, to nie szkoła podstawowa, że każdy musi!

1. jasne... i przetrwać kolejne awantury w domu... czasem dla świętego spokoju trzeba 2. nie po to przez te 13 lat się starałam być najlepszą, nie po to spędzałam całe dnie nad książkami by potem pracować w sklepie, czy na jakimś bazarku... starałam się - bo miałam marzenia... tylko, że marzenia zderzyły się z rzeczywistością

hmmm...> Szczerze mówiąc nie zbyt Cię rozumiem. Bo z jednej strony jest Ci dobrze, jak jest, a z drugiej masz tego dość...

Ja bym chciała wyjść w życiu na prostą.Bo od kilku lat zagubiłam się w otaczającym świecie, zamiast dbać o rzeczy, które dają mi szczęscie, niejednokrotnie je niszczę swoją postawą i głupotą. Chciałabym skończyć obecne studia, pracować jako dziennikarz prasowy, podróżować, pisać.Ogólnie stawiam na życie aktywne, twórcze, otwarte.Nie myślę o mężu, dzieciach, białym domku z ogródkiem.Wolę podróże (Skandynawia :), szaleństwo i poczucie tego, że żyję z tego, co naprawdę lubię. Mam nadzieję, że kiedyś jeszcze zobaczę za parawanem chmur prześwitujące słońce, a cienie zejdą na bok...

MMC----> To jest bardzo dużo, jak praca jest pasją.