8 lat w zwiazku a ja sie chyba zakochalam w koledze

z pracy..., musze to przetrwac, przeczekac, zapomniec

o następna... nie przeczekasz...najpierw bedziesz walczyć, potem bedzie romans, potem staniesz na rozdrożu, zmarnujesz sporo czasu zanim sie zorientujesz ze jestes tylką tą drugą ;)

najgorsze, ze mam faceta od 8 lat, jest dla mnie b. dobry, zalezy mu na mnie itp. mam wyrzuty sumienia, nie planowalam zadnego przyplywu uczuc w stosunku do kolegi, po prostu mnie zafascynowal... musze to przeczekac

po siedmu latach zwykle przychodzi kryzys moze to ta pora? Pracujecie razem? to raczej przeczekanie niewiele da, bedziesz karmic to uczucie przez piec dni w tygodniu przez osiem godzin dziennie, to samo nie przejdzie chyba ze skonsumujecie wtedy fascynacja moze minie. Masz wyrzuty sumienia? spałaś juz z nim czy co?

pracuje z tym kolega. juz 2 razy bylismy na piwku, ze znajomymi, pozniej jednak sie zaczynalismy jakos kleic do siebie itp - byly pocalunki, ale nic wiecej. w pracy generalnie zachowujemy sie normalnie, nie tak "romansowo" mam wyrzuty z powodu tych pocalunkow i dlatego, ze mysle o nim. co prawda w zwiazku dzialo sie wtedy nieciekawie, ale nie powinno mnie to chyba usprawiedliwiac

facet wyjątkowy ma rację,bo tak będzie...najgorsze jest to,że sama musisz przez to przejść,bo nie skorzystasz z żadnych rad ani doświadczeń innych

nie skorzysta, pomimo tego ze rozsądek dobrze jej podpowiada, chocby sama wizyta z tym problemem na caffe, probuje dziewczyna walczyć, niestety chemia mózgu jej nie pozwoli z tym wygrać, bedzie sie męczyć, chyba ze ulegnie.....to i tak sie będzie męczyć ale juz z innego powodu. A powiedz autorko jaka jest sytuacja "rodzinna" kolegi z pracy?

będziesz udawać ,że walczysz,po czym okaże się,że uległaś,choć "nie chciałaś"....dalsze wyrzuty ,usprawiedliwienia,tłumaczenia sobie...a następnie okaże się,że musisz wybrać,bo nie da się ciągnąć w nieskonczoność chorych,trójkątnych związków-i to koniec cudownej bajki :)

on jest sam, w czerwcu zakonczyl sie jego zwiazek, tez kilkuletni. ja mam 27, on 28 lat chyba jest rada - nie bede chodzic na wspolne imprezy, po pracy bede zmykac do domu, zwlaszcza ze po pracy daje dzieciakom korepetycje, wiec mam wymowke by uciekac nie wiem co myslec

on jest sam? no to sprawa dosyć klarowna jest, Ty konczysz swoj związek i ...zyjecie dlugo i szczesliwie. Mam pytanie nieco odbiegające od tematu masz 27 lat i jestes 8 lat w związku, wypadało by juz mieć plany na zformalizowanie tej znajomosci, dlaczego jeszcze nie jestes mężatką? ;)

wiesz poznalismy sie w liceum, potem bylo studium, pozniej studia... poza tym nie za bardzo mielismy gdzie mieszkac, najpierw ja strasznie chcialam wyjsc za maz, pozniej mi jakos przeszlo, teraz on caly czas mowi o slubie, dzieciach.... plany malzenskie sa, oczyswiscie, mowa o perspektywie max 2 lat

a swojego faceta kochasz w gole?

"pozniej mi jakos przeszlo" ej coś czuje ze jestescie razem przez "zasiedzenie" ....wiesz co? nie rób nic na siłe, zycie samo podsunie rozwiązanie....zobaczysz

wiesz, powiem tak: kiedys kochalam go tak bardzo, ze moglabym bez wahania isc za nim w ogien. tak bylo jakies 6 lat. niestety w ciagu tych 6 lat on traktowal mnie okropnie, byly awantury, krzyki itp. wiem, malolaty z nas byly i tyle. teraz, od jakichs 2 lat, a na pewno od roku ja zaczelam inaczej patrzec na swiat (2 lata temu wlasnie zaczelam tu prace), odpuscilam, nie klocilam sie o byle co i... on zaczal mnie na rekach nosic. jakby sie na maxa zakochal. wydaje mi sie, ze kocha mnie bardziej, niz ja jego. nie wiem, przyzwyczajenie czy milosc? wg mnie to milosc, ale juz przygaszona, bez motylkow w brzuchu, taka przewidywalna...

pocalunki?????? szkoda mi twojego faceta:////

...i znowu poznalaś kogoś,przy kim czujesz motylki w brzuchu,myśląc,że miłość tym właśnie jest,bo jak nie ma motylków to jest tylko przygaszona,przewidywalna,przyzwyczajeniem jest i w ogóle to nie miłość-masz 27 lat kobieto a tłumaczysz sobie miłość motylkami...ciekawe ile razy będziesz musiała przekonać się,że te Twoje motylki są do czasu i na chwilę,a prawdziwe uczucie doznaje również złych chwil a nie tylko uniesień

zdaje sobie z tego sprawe. wiem, ze milosc to wspolne zycie, na dobre i na zle. ze nie zawsze jest dobrze, ale w jednosci sila. mam po prostu wyrzuty sumienia, ze zaczelam myslec o kims innym

zagubiona-ja mam podobnie... :-(

niedobra - jak to jest u Ciebie?

Wiesz miłość to nie tylko te motyle w brzuchu, jakie teraz czujesz do tamtego... W sumie masz 2 opcje. Zerwać z obecnym facetem i dać się porwać wielkiej niewiadomej. Gdzie tak naprawdę nie wiesz jak będzie. Teraz jest ekscytująco, nowość jest ekscytująca. I w końcu niszcząc względnie udany długoletni związek możesz się wpakować w nowy który tak szybko jak się "wzniecił" , tak szybko może się "spalić". A w drugiej zmienić pracę, albo zerwać kontakty z tym nowym. I walczyć o związek, próbować wyrzucić z głowy tego nowego. Z tym, że może ci się nie udać go wyrzucić tak łatwo. A ten nowy którego odrzucisz mógł byc tym "jedynym" Hmm w sumie jest też opcja nr 3. Umawiasz się z jednym i drugim że przez jakiś czas miesiąc, czy dwa nie spotykasz się i nie masz kontaktu z żadnym. Będziesz miała czas na poukładanie sobie wszystkiego i przekonanie się za kim tak naprawdę tęsknisz.

Ale ogóle będąc na twoim miejscu dałabym sobie spokój z tą "fascynacją". Też coś takiego przezywałam przez krótki czas, więc może jestem obiektywna. Tylko że nie doszło między nami do żadnych zbliżeń, pocałunków. Było mi wstyd, że pomyślałam o innym. Ale w końcu wyrzuciłam tamtego z głowy, ...mój facet ma dużo wspaniałych zalet, kocham go najbardziej na świecie, czuje się przy nim bezpieczna, mam w nim oparcie. Czego chcieć więcej? Od tamtego czasu nie mam takich problemów i cieszę się , że przeszłam pozytywnie jakaś taką "próbę związku".

ja raczej nie chce zostawiac mojego faceta. tyle lat jestesmy razem, mamy jakies wspolne plany, w sumie jest nam dobrze ze soba. martwi mnie to, ze zamiast byc przykladna "prawie zona", ja zaczelam myslec o innym, zaczelam szukac kontaktu z nim, uwielbiam z nim przebywac, gadac, no i b. podoba mi sie fizycznie.

6 lat w związku, mieszkamy razem,jesteśmy zaręczeni! a ja zabujałam się w koledze z pracy. spotkaliśmy się parę razy i całowaliśmy :-( mój chłopak jest dobrym i spokojnym człowiekiem,a tamten to nerwus jak ja. po co mi to...

wlasnie - po co nam to. krew nie woda... ale moze uda sie obronic przed ta sytuacja, moze wszystko zgasnie nim sie obejrzymy

próbuję się od tego uwolnić. rozum mówi mi nie rób tego,ale serce...

wiem o czym mowisz.

Mi się wydaje, że prawie w każdym związku kiedyś wkrada się jakaś fascynacja osobą "trzecią". No ale nie wszyscy zdradzają, nie wszyscy się rozstają... Czyli kryzysy mogą być przejściowe. Tego wam życzę :)

:-) czuje, ze zla kobieta ze mnie... dziekuje, chmurko, za dobre slowo

...

spodobala mi sie opcja nr3 ;) a tak poważniej to ktorego byś nie wybrała to w chwilach kryzysu bedziesz przywoływała na myśl tego drugiego czy pierwszego ( ze z tamtym by ci tak nie bylo).... samo zycie