jak się czuliście kilka dni po sprawie?

chcę porównać, bo zastanawiam sie czy ze mną wszystko oki???

nie miałem okazji

Kilka dni po sprawie czułam się już w miarę normalnie,chociaż troszkę jeszcze z cięzkim sercem. a Ty?

jak bezpański pies

a ja byłam szczęśliwa jak cholerka ;) w końcu mi ulżyło....

uważam że zrobiono mi największą krzywdę w życiu. I jest mi źle.

widzę, że użarło mi znaczną część postu... w tej mojej robocie dziwne rzeczy sie dzieją to, że czułam się jak przysłowiowy bezpański pies było bardzo dziwne, bo jestem osobą niezależną i samodzielną przed rozwodem dwa lata mieszkałam już oddzielnie, więc nie był to dla mnie żaden szok, jeśli idzie o przyzwyczajenia czy brak kogokolwiek nie wiem, dlaczego tak się czułam trwało to jakiś czas, może ze 2 tygodnie a potem ulga i poczucie zupełnej wolności, bez zagrożeń myślę, że to kwestia czasu i dla każdej tej czas jest inny

może funkcjonować bez tej pindy ewy33?

no właśnie - może? :)

ale ta pinda nie zostawi kafe, to caly jej swiat. a te rzekome udane zycie............. zalosne

a ty masz jakis humor dzisiaj nie teges czy co? przestan juz tu mącic wode!!!w kazdym topiku tylko ublizasz!!!

dobrze,nawet bardzo, kilka łez spłynęło potem przeszło won z mojego życia :) zamierzałam być szczesliwa i jestem !!! :D

ulga

prosto po sprawie mało głowy mi nie rozerwało z bólu, tego samego dnia pojechałam z dziećmi na kilka dni ochłonąć do wynajętego domku do Żywca, przez te kilka dni płakałam (oczywiście nie przy dzieciach) i chodziłam jak obłąkana. Z jednej strony niesamowita ulga z z drugiej strach, co dalej...

źle.. potem przeszło zakochałam się, niestety trafiłam w bagno :O Tęskniłam za mężem, za zwykłą codziennościa, naszym wspólnym i jak się okazało wcale nie takim złym życiem :( Oboje żałujemy decyzji ale teraz ciężko jest wróćić :( 2 lata po rozwodzie...

po wyjsciu nie mogłam odpalic papierosa -jak bym pierwszy raz paliła tak tam w srodku bolało,ze myslałam ze rozerwie mi serce - nie dlatego ze bylo cos nie tak albo wyrzut sumienia czy zal -tylko rozczarowanie - i ani razu nie zapłakalam i nie bede płakac -ale mam ochote krzyczec w nieboglosy -tak mi sie wszystko w srodku zbiera ze az boje sie co bedzie jak wybuchne .. Napewno nie załuje bo teraz zaczynam widziec to co mam za oknem i mimo brzydkiej jesiennej pogody widze kolorowe liscie ....a wczesniej byly mi obojetne

Mnie jest źle do dziś. A wtedy, jakby świat się zawalił. Człowiek z którym miałam dzielić życie, który miał być wsparciem na zawsze, okazał się draniem, kimś bez twarzy, bez uczuć, bez ambicji. To było straszne.

w pierwszej chwili - jakby mi ktoś zdjął z pleców ogromny ciężar, kajdany z nóg, ogromna ulga. W drugiej - mimo wszystko pojawil się żal ( nie za eksem bron boże), raczej za straconym złudzeniami, taka świadomość, że już nic nigdy nie będzie "na dobre i złe". Dziwne uczucie, rozwód był moją decyzją, i jedną z nielicznych w życiu, co do słuszności której nie mam ciena wątpliwości, a jednak trudno się tak do końca cieszyć, bo rozwód jest zawsze jakąś porażką.

ulga, że już rozwiązałam związek... żal, że zmarnowałam kilka lat... O dziwo, od rozwodu minęło już 5 lat i teraz lepiej się rozumiemy, niż wówczas, kiedy tkwiliśmy w małżeństwie - ale to chyba dobrze, dzieci mają oboje rodziców na co dzień. Oboje nie mamy nowych partnerów, ale ze sobą kontaktów intymnych również nie utrzymujemy. On - pracoholik, ja romantyczka...

A może jest tak jak w wierszu " Szanowne zdrowie nikt się nie dowie jako smakujesz aż się zepsujesz......" lub ..." ten tylko cię ceni kto cię stracił .... dziś piękność twą w całej ozdobie widzę i opisuję bo tęsknię po tobie..." .... czy jakoś tak.

jakoś tak ale to jest poezja a życie to proza, która ma się do poezji nijak

Na pewno poezja ... ale i ona tak jak wszystko inne uczy , oczywiście jeśli ktoś uczyć się chce a z nauki wyciąga właściwe wnioski ,niekoniecznie nauki na własnych błędach

toś powiedział... coś z tego wynika, oprócz samouwielbienia?

Wynika dokładnie to co napisałem.

czyli dokładnie nic, co by dotyczyło tematu topiku, czy ew. pchnęło rozmowę do przodu