Wszystko ładnie, pięknie..., ale...

Niby wszystko oki ale nie takiej odpowiedzi się dziś spodziewałam. Niby wszystko mi wyjaśniono przyjęłam to do wiadomości, a nie mogę się z tym pogodzić. Codziennie odzywa się do mnie - nawet z pracy. Mówi do mnie "serduszko". Zawsze pyta jak się czuję i czy wszystko u mnie oki. Mówi, że mam o siebie dbać i uważać na siebie. Jeśli nie może się odezwać, przeprasza i obiecuje wynagrodzić to. Często słyszę, że dziękuje mi za moją cierpliwość i wyrozumiałość, że jestem kochana. Zastanawiałam się czy wypada mi zaproponować kolejne spotkanie. Przełamałam się i zasugerowałam spotkanie. Usłyszałam, o bibliotece(potrzebuje książek do pracy mgr), dentyście(cieszę się, że chce naprawić złamanego zęba), usłyszałam też, że chce spędzić trochę czasu w domu i odpocząć od pracy(wiem, że dużo pracuje), no i pisać tego mgr, ale powiedział też, że ostatni weekend ze mną spędził no i znowu, że mi to wynagrodzi. Chyba musiałam się wyżalić. Trochę mi się zrobiło przykro, gdy powiedział o tym ostatnim weekendzie, przecież wiedział, że i tak i tak nie będę miała pretensji jeśli powie, że nie, bo nie mam do tego prawa...

Hm... I nikt na mnie nie zwrócił uwagi. Nikt nie zbluzgał, ze robie z igły widły. Nikt nie pocieszył ...

A możesz jaśniej?

W zasadzie to chodzi mi o to czy mówiąc "spędziliśmy ze soba ostatni weekend" chodziło mu o to ze nie mam miec pretensji bo poświęca mi przeciez czas, i faktycznie musi zająć sie praca mgr i pozałatwiac swoje sprawy, czy moze o cos innego. Nie chce szukać drugiego dna bo faceci podobno mówią w prost i nie używają sugesti tak jak my - kobiety.

też kiedyś mnie to bolało, ale musisz zrozumieć, że zakochując się nie można zakładać różowych okularów, żyć tylko milością, bo wcześniej czy później trzeba zejść na ziemię i nagle okazuje się że jest tu pełno zaleglych, niepozałatwianych spraw i zaczyna wszystko walić się na głowę. Daj mu się zająć swoimi sprawami, ty znajdź sobie też jakieś zajęcie, on Ci nie ucieknie, zrobi to co ma do zrobienia i zajmie się Tobą :) musisz być wyrozumiała, w sumie to jesteś, ja wiem ze to denerwujące, ale musisz się z tym pogodzić, moze przyjść taki czas że Ty będziesz miała mniej czasu dla niego i wtedy on będzie musiał to zrozumieć ;) takie jest życie