zdrada psychiczna czy fizyczna??

nie umiem tak wyrażać swoich myśli jak Ty,i bardzo tego Ci zazdroszczę pisząc ze każdy jest inny,miałam na myśli reakcje ludzi na rózne sytuację to tak króciutko nie chciałeś rozwalać? nie wierzę;)

zawsze szczery Widzisz,z braku argumentów wycofali się Ci,co najwięcej do powiedzenia mieli.Jaki z tego wniosek?Milcząc przyznają Ci rację

pisząc ze każdy jest inny,miałam na myśli reakcje ludzi na rózne sytuację ok ok , ale wciaz jest dosc waska grupa pewnych schematow, wiec mowienie "kazdy jest inny" to zart, nawet pominawszy to okreslenie "wszyscy faceci sa tacy sami" naprawde nie chcialem zabijac topiku

Ludzie sie Ciebie już boją ZS:P muszę zmykać do pracy nie zabijaj do końca tego topu :)

ok, bede tylko skutecznie podduszal

Sami praca to wymówka ,przyznaj się :)Nie potrafisz dyskutować szczegółowo.

kazdy jest inny" to nie żart tylko żle ujęte myśli chciałam napisac to co Ty,a wyszło jak wyszło pa faceci są tacy sami ---:P

powiem takkkk--przyzwyczaiłam sie do NIE MYSLENIA NA KAFE ;)

jeszcze drobna dygresja do samego tytulu powieszenie czy rozstrzelanie?

śmieszny temat macie do dyskusji cha,cha.moim skromnym zdaniem najwięcej kraczą o zdradzie ci którzy najbliżej niej stoją inaczej mówiąc w pocie czoła na nią zasłużyli."ten który jest bez grzechu niech pierwszy rzuci kamień"

yyy...ze jak?? bo nie rozumiem...na zdrade mozna zasluzyc??? :)

zdrada to zdrada..... ja przeżyłam tą psychiczną i próbuję teraz posklejać nasze życie,choć minęło już 2 lata. mojego faceta zafascynowała koleżanka, spotykał się z nią,smsował,pisał e-maile.To za nią tęsknił, i świetnie się bawił a mnie rósł brzuszek a w nim nasza córeczka.... Trwało to jak dla mnie za długo,kiedy przeczytałam kilka ich wiadomości napisanych do siebie,serce mi pękło.Potem rozmowa trwająca nieskończoność,obietnice że to ostatni raz,że do niczego nie doszło że to tylko koleżnka......Tydzień może dwa spokoju i znowu to samo. Znowu potajemne spotkania,choć mój facet myślał że dobrze się maskuje ja i tak wiedziałam kiedy kłamał. W końcu nie wytrzymałam podjęłam decyzję - odchodzę i w trakcie pakowania się dostałam bóle porodowe.... Los zadecydował za mnie , mój facet cały czas był przy mnie i po szpitalu wróciłam do domu razem z naszą córeczką. Nasze życie bardzo się zmieniło,ja się zmieniłam, jesteśmy razem ale nie jest łatwo.Kocham go ale nie ufam,nie wierzę i cały czas jestem czujna.Tęsknię za tym facetem który był dla mnie wszystkim,próbuję zapomnieć ale to nie jest takie proste. Sama nie wiem czy powinnam dalej to ciągnąc.... Mój partner bardzo się stara naprawić to co zepsuł,jest kochany ale ja wciąz pamiętam każde słowo z ich e-maili,smsów i to wciąż boli tak samo jak wtedy..... Czas leczy rany może i moją uleczy......