moje nędzne życie

W wieku 17 nastu lat zostałam zgwałcona..Wtedy wydawało mi sie że nic gorszego już mnie w życiu nie może spotkać a jednak... Poznałam faceta strasznie mi na nim zależało.Ale byłam pdziwna...nie chodziłam na imprezy(ten gwałt miał mieisce pod czas jednej)bałam się własnego cienia szybko się zorientował że jestem inna..Pare minut wcześniej twierdził że mnie kocha i wyznawał miłość a zaraz potem jak odmówiłam seksu bzykał już inną a co mi powiedział na odchodne: zrozum ja nie mogłem się z Tobą spotykac bo ty jesteś dziwolągiem.Karolina dała mi to czego każdy zdrowy mężczyzna w moim wieku potrzebuje do życia(spotykaliśmy się 2 i pół miesiąca nie mógł wytrzymać)Nie zaznasz szczęścia bo jesteś jakaś inna żaden zdrowy facet nie będzie z taką cnotką nie wydymką.Uczucie?no jest ważne ale od niego jest wiele ważniejszych rzeczy np. seks:)

ale to nie koniec..potem poznałam kolejnego faceta moj ideał nie chciałam zrobić tego samego błędu zapamiętałam wszystkie jego mądre rady i złote myśli.Tym razem na koniec usłyszałam „Jaką ja bym miał przyszłość z Tobą przecież zastanwów się Ty jesteś beznadziejna i żaden facet długo z tobą nie będzie bo każdy myśli o swojej przyszłości.Uczucie jakie uczucie nikt Cie na dużej nie pokocha..kązdy tylko pobawi się wybzyka i nara ty jeszcze zobaczysz jacy są faceci”I zobaczyłam 3 miesiące później spotkałam go w klubie z kolejną laską.”spieerdalaj”morzesz zażygać się na śmierć kurwo”Zablokował mnie na zawsze na gg..nawet w znajomych na nk mnie nie ma tak jakby mnie nigdy w jego życiu nie było.

Do tego jak na typową masochistę przystalo o do niego długo wydzwaniałam zawsze jak było mi zle…Jak w szkole miałam problem jak za nim tęskniłam itd..marząc o tym żeby mnie pocieszył żeby był miły normalny i za każdym razem jak odkładałam telefon słuchając jego wywodów na mój temat było mi gorzej niż wcześniej a mimo to dzwoniłam nadal katując się miesiącami.Nie chciał mni eogladać wolał wyiśćz każdą inną byle nie ze mną(mój pierwszy partner seksualny,żeby było ciekawiej) To przy nim się przełamałam w wieku 22 lat..bo bardzo mi zależało bałam się że go stracę i tak straciłam...

lepiej lokuj uczucia i przestan wspominać co było..A dobrze będzie< przytulam

ciągniesz podświadomie do takich facetów

buraków:O

wiesz nie załamuj się, też tak kiedyś myślałam i wiem co czujesz życie wydaje ci sie bez sensu, czujesz się najgorsza - też to kiedyś przerabiałam, ale wiedz że czasami trzeba w życiu swoje wycierpieć a potem jest tylko lepiej a ty w końcu trafisz na swego jedynego i jeszcze kiedyś będziesz się smiać z tego :) bądź dumna , głowa do góry i usmiechnij sie :) nie zadreczaj się bo w końcu popadniesz w depresję, myśl pozytywnie :)