Moja 3-latka nie może zasnąć i płacze!!!

Od kilku dni mam cyrki z zasypianiem małej. Wszystko przebiega super, kolacja, kąpiel, czytanie bajek i w momencie jak ma się położyć, zaczyna płakać i przeradza się to w wielki płacz trudny do ukojenia. Na domiar złego zaczęła się budzić w nocy, nad ranem. Jakieś dwa tygodnie temu przestraszyła się komara (tego dźwięku co wydaje), ale już o tym nie wspomina. Wiem, że w tym okresie lęki to normalna sprawa, ale czy to ma związek z jej zasypianiem? Zastanawiam się już nad wizytą u psychologa dziecięcego. Nie można jej nic stanowczo powiedzieć, bo zaczyna mocniej płakać, nie daj Boże krzyknąć (po 2 godzinach usypiania rozwrzeszczanej 3-latki mogą nerwy puścić). I przemieszcza się od swojego łóżka do naszego, wymyśla powody, żeby nie iść spać, zagaduje, chce pić, sikać, jeść i lecieć w kosmos ;) Miał ktoś tak??

?

Nie, ona ma prawie 3 lata, nie chciało mi się pisać, że ma 2 lata i 9 miesiecy ;) Od roku chodzi do żłobka, od września poszła bez problemu, tam super śpi, sama zasypia, pięknie je i jest wszystko ok. Nie sądzę, żeby tu tkwił problem.

Doczytałam w książce, że 3-latki (córcia jest emocjonalnie jest do przodu i etapy rozwojowe przebiegają u niej szybciej) wchodzą w nocny tryb życia, tzn. budzą się w nocy, mogą wędrować po mieszkaniu, mieć ochotę na zabawę w nocy. Tak było dziś, przebudziła się w środku nocy i mówiła do mnie, że mucha lata :o

no i google jak zwykle nieocenione ;) Znaki ostrzegawcze Wśród powszechnych kłopotów związanych ze snem, możemy wyróżnić mary nocne. Rzadko się zdarza, aby dziecko nie miało koszmarów nocnych. Każde dziecko ma czasami złe sny, ale większość jest zapominana bardzo szybko. Część dzieci ma jednak koszmary senne, które straszą i przeszkadzają im w śnie. Mary nocne najczęściej pojawiają się późno w nocy. Dzieci budzą się wtedy i są świadome, co się stało. W zależności od tego, jak lękliwe jest dziecko, może ono rozpaczliwie wołać swoich rodziców, przychodzić do ich sypialni lub znów zasypiać. Nad ranem, dziecko jest w stanie przypomnieć sobie zły sen. Gdy maluch żyje w stresie, koszmary nocne mogą pojawiać się częściej i być bardziej intensywne. Nie martwmy się na zapas, gdy dziecko okazjonalnie miewa złe sny, które są częste w wieku od trzech do ośmiu lat. Czas zmian, taki jak rozwój dziecka, początek szkoły, przystosowywanie się do zmian w rodzinie, może zwielokrotniać występowanie koszmarów. Gdy mary senne zdarzają się czasami wówczas przytulenie dziecka jest najlepszym lekarstwem. Pomocne jest także uwolnienie dziecka od wszelkich stresów. Proste rozwiązania najczęściej działają. Jeśli dziecko boi się przebywać w ciemnych pomieszczeniach, lampka nocna może okazać się rozwiązaniem. Próba przekonania dziecka, że zły duch czy potwór nie istnieje, nie jest zwykle skuteczna. Unikaj filmów, programów telewizyjnych, czy książek, w których króluje przemoc. Jeśli dziecko nadal będzie miało koszmary nocne lub będzie wystraszone i nerwowe w dzień, skonsultuj się ze specjalistą. Nocne przerażenie często jest mieszane z marami nocnymi. Nocne przerażenie to nie jest zły sen, dzieci podczas nocnego przerażenia nie śpią. Pojawia się ono najczęściej podczas trzech pierwszych godzin snu dziecka. Maluch ogarnięty nocnym przerażeniem może krzyczeć i przewracać się w łóżku z szeroko otwartymi oczami ze strachu. Nie odpowiada na pytania i może uderzać lub odpychać dorosłych od siebie. Wiele przerażeń nocnych trwa od 30 sekund do 5 minut. W chwili kiedy przerażenie się kończy, dziecko zasypia i nie pamięta rano całego zdarzenia. Przerażenie nocne pojawia się u dziecka około osiemnastego miesiąca i jest bardziej spotykane u chłopców niż u dziewczynek. Przerażenie nocne może mieć związek z sytuacją w rodzinie. Stres i nadmierne zmęczenie mogą być również rozważane jako czynniki. Dzieci zwykle wyrastają z tego. Gdy dziecko miewa uporczywe przerażenia nocne, lekarz może przepisać na krótki okres leki uspokajające.