Samotność przed 30tką- jak sobie z nią radzić?

kiedyś ktoś mąąąadry powiedział, że jak wytrzymasz jeden dzień sam z sobą w jednym pokoju, to jesteś szczęśliwym człowiekiem. eh, jesienia desperacja kwitnie.

może nowa praca? nowe studia? nowy facet? nowi znajomi? njakies wyjścia,dodatkowe zajęcia w zalezności co robisz co lubisz i w jakim jesteś wielu,albo jakaś wycieczka

wersja wycieczki odpadla bo singlom nie ulatwiaja w biurach podrozy

pasje ja np interesuje się astronomią i lotnictwem

i jak sie realizujesz w tym?:) to moze ktos jeszcze poleci czym mozna sie zajac w wolnej chwili:)

jakoś leci problemem większym niż samotność jest dla mnie stresująca praca i to odciaga moja uwage

prywatna firma i wyscig szczurow?czy odpowiedzialnosc?

ksiazka, dobry film, muzyka, spacery, kawa z kolazanka itp. a najlepiej zakochac sie :D

a gdzie tu się zakochac,,,,:(

jak sobie z nią radzić? przyzwyczaic sie albo robic cos w kierunku jej zwalczenia. np. randki internetowe - po wielu porazkach moze trafi sie rodzynek:) ale lepsze to niz samotna ksiazka, czy film albo kawa z kolezanka - czyli rozmowa o jej mezu, dzieciach. studia, kursy - ludzie po ich odbyciu wracaja do domu i zajmuja sie swoimi sprawami. wiec trzeba szukac polowki tam gdzie one sa a nie zapisywac sie na kursy itp.

tylko gdzie one są...ja juz trace nadzieje...a randki int. to nie dla mnie chyba...

dziewczyny z trojmiasta piszcie subtle.men@gmail.com znajdziemy wyjscie

ja nie z 3 miasta :( .........

poczekać do 30. i skorzystać z rad samotnych po 30. Tak naprawde, koszmarna perspektywa.

:) nikt mi sie w nic nie wpi...rza.

poczekać do 30. i skorzystać z rad samotnych po 30. Tak naprawde, koszmarna perspektywa. koszmarna perspektywa to twoje zycie uzaleznione od innej osoby, ktora moze odejsc w kazdej chwili.

koszmarna perspektywa to twoje zycie uzaleznione od innej osoby, ktora moze odejsc w kazdej chwili. W takim razie po co żyć, skoro i tak trzeba umrzeć, i może to być jutro. Poza tym pomiędzy samotnoscią i uzależnieniem od grugiej osoby jest jeszcze ogromna przestrzeń.

samotnosc powoli zabija, wysysa z czlowieka radosc zycia.

W takim razie po co żyć, skoro i tak trzeba umrzeć otoz to, zycie nie ma sensu!!jestesmy jak zwierzatka, przychodzimy na swiat rozmnazamy sie i umieramy.

a po pewnym czasie nikt o nas nie pamieta