Nieszczęśliwa miłość nie powinna istnieć

pisałem to wcześniej, ale napiszę jeszcze raz. To dla mnie taka forma terapii, kuracji... Mam 36 lat, jestem chory z miłości do kobiety, z którą znam się od paru miesięcy. Spotykaliśmy się, byliśmy kochankami, ale nic nie zapowiadało tego że to będzie tak silne.Nie pokazywałem jej że mi na niej zależy, nie zostawałem na noc, mimo że często to proponowała. Nagle bach...zauważyłem że nie mogę bez niej żyć, wyznałem jej miłość którą odrzuciła, bo okazało się że jednocześnie ze mną zaczeła się spotykać z innym facetem. NIe winię jej za to bo nie pokazałem wcześniej że mi na niej zależy. Wybrała jego, a ja leżę od tygodnia i prawie fizycznie umieram. Nigdy w życiu tak się nie zakochałem,nie mogę jeść spać oddychać. Zastanawiam się nad wizytą u psychoterapeuty, może to coś pomoże. Najgorsze jest to, że nie powiedziała że mnie nie kocha, tylko że więcej nas dzieli niż łączy.. Piszę smsy z prośbą o krótkie spotkanie, czołgam i upokarzam się przed nią jak pies. Nie odpisywała, dziś odpisała że nie, bo będzie jeszcze gorzej. Nie wiem czy naciskać dalej, chcę się z nią spotkać i jesli nie możemy być razem to chwycic się ostatniej deski ratunku, wszystko jedno jakiej, że mnie nie kocha, że jestem beznadziejny w łóżku, że jestem nieperspektywiczny, wszystko jedno byle zacząć żyć.