Pomóżcie bo głupieje

Mam od 3 lat chłopaka, z resztą pierwszego i do nie dawna myślałam, że ostatniego...Jednakże irytuje mnie każdego dnia coraz bardziej, mam wrażenie, ze się uwstecznia i że zmieniły nam się priorytety. Na początku to ja się starałam, a teraz to on jest bardziej ze mną niż ja z nim. Przeżywam egzystencjalna nudę, przez co robię się nie do zniesienia.Dla mojego chłopaka najważniejsi są koledzy, nie odczuwa potrzeby spędzania ze mną tyle czasu co z nimi. Wiem, że mnie kocha, ale poza tym, że oglądamy razem Tv i chodzimy do łóżka nic nas nie łaczy...Nigdzie nie chodzimy, z nikim się nie spotykamy, na imprezy chodzimy osobno, a moich znajomych nie lubi, mimo, ze ich nie zna.Problem jest większy, bo zauroczyłam się w koledze z pracy i nie mogę przestać o nim myśleć.Śnię o nim, tęsknie za nim, nie umiem z nim nie flirtować. Nie zdradziłabym oczywiście mojego obecnego chłopaka, bo kłoci się to z moją naturą, ale zastanawiam się, czy mój dotychczasowy związek ma sens, skoro już teraz mam wątpliwości

I co mam mu powiedzieć? Sorry, zakochanie minęło? Miło było, ale czas sie pożegnać? Nie mam serca

nie masz serca się rozstać, ale marzyć i śnić o innym już tak... czasami rozstanie jest aktem litości, czasami okrucieństwa a zazwyczaj bo komuś nie chciało się już starać

starałam się...