problem stary jak świat - wątpliwości

Jestem z facetem jakieś pół roku. Początki - wiadomo - cud miód i orzeszki. Wakacje też spędziliśmy razem, ale oczywiście nie 24/dobę, każdy z nas miał pracę czy praktyki. Teraz po rozpoczęciu roku akademickiego zauważyłam zmianę. Nie pisze tak często (w sumie to wcale), dzwoni może z raz dziennie, zaś jak ja się odezwę, to jest 'zajęty', że nawet dobrze nie porozmawiamy co u siebie słychać. Widzimy się rzadko - 2 razy w tyg? Z czego on przyjeżdża wieczorem, tylko na 2 godzinki czasem... czasem nocuje... Nie jestem kobietą bluszczem, mam swoje życie, znajomych, on może sobie wychodzić kiedy tylko chce i ostatnio mam wrażenie, że w hierarchii ważności jestem na miejscu ostatnim, że kumple i ogólnie pojęci znajomi są dla niego najbardziej istotni, a ja... no czuje się odrzucona. Nie wiem, może przesadzam z tym, że brakuje mi kontaktu z nim?

Wyruchal i porzucil. Proste.

właśnie do tego samego wniosku doszłam. i sama nie wiem czy chcę to w takiej 'postaci' dalej ciągnąć. jakiś czas temu swoim zachowaniem doprowadził mnie do ostateczności, chciałam to zakończyć, m.in. z racji tego, że nie czuję że mam faceta i nie potrzebuję kogoś dla samego 'bycia'. nie dał mi odejść - co więcej, przestraszył się, że ja mogę w ogóle o czymś takim myśleć jak rozstanie. no i dałam mu szansę. ale znowu stwierdzam ostatnio, że chyba nie było warto :(

bo przestarszyl sie ze straci z Toba seks .

więc co mam zrobić? Szanować siebie i to zakończyć? Olać? (chociaż tego rozwiązania nie lubię, a doskonale wiem że go zaboli) Udawać, że nic nie jest na rzeczy i postarać się przeczekać? nie wiem sama... Zaznaczę - tylko ta kwestia mi siedzi na wątrobie, dogadujemy się świetnie, ta sama muzyka, podejście, znajomi...

jeszcze może jakieś opinie?

a moze najpierw z nim porozmawiac i zapytac sie dlaczego nastapila taka zmiana? powiedziec ze sie zle z tym czujesz? ze jesli sie to nie poprawi to Ty zaczniesz sie dusic?? tak nie bedzie latwiej? aha i pamietaj - po kilku miesiącach bycia ze soba kazdemu klapki spadną z oczu.

verdine20 -> wiesz, myślę, że jeżeli w przeciągu kilku dni nic się nie zmieni to z nim pogadam. Bo to nie jest tak, że oczekuję ciągłego zainteresowania, sama mam naprawdę dużo na głowie i nie zawsze mam czas. I właśnie z tego powodu wiem, że on mógłby się bardziej postarać, bo ja sama potrafię 'wydłużyć dobę' jak trzeba, z tym że to mi chyba bardziej zależy i on się czuje zbyt pewnie. W końcu już nie musi gonić króliczka. Chociaż ostatnio, dałam mu celowo powody do zazdrości (w czasie jak chciałam z nim to zakończyć, oczywiście żadna zdrada!) to się obudził w nim zmysł myśliwego ;-) U nas spadły klapki z oczu już jakiś czas temu, ale cały czas potrafimy się wygłupiać jak na początku, jakbyśmy mieli 15 lat :) mnie tylko boli ten ograniczony kontakt... i boje się, że im bardziej będę mu o tym truła, tym on mniej chętnie będzie go szukał...

up!

ze najleppiej zachowywac sie jak on - czyli tez sie nie odzywac :P