Chyba jestem psychicznie chora....

Zdaję sobie z tego sprawę, ale boję się iść do psychiatry ze względu na to, że mogę automatycznie zostać zamknięta w psychiatryku :o Mimo to myślę, że powinnam się leczyć, bo kiedyś może stać się jakaś tragedia. Czasem moje własne myśli mnie wręcz przerażają, a inne utrudniają życie. Normalna nie jestem na pewno, a zbiegiem czasu może być jeszcze gorzej....

to idz sie leczyc bo jeszcze kogos zarazisz

Kontynuuj, kontynuuj ...

Jak już napisałam wcześniej to nie chcę zostać dożywotnio na oddziale zamkniętym :O Najdziwniejsze jest to, że nikt u mnie czegos takiego nie podejrzewa, ale zakamarki w ludzkiej psychice bywają bardzo mroczne :O

Ja chyba też.

może tylko zaburzona?

wstyd sie przyznac ale jestem chora na schizofrenie

:(

Właściwie to może i zaburzona, ale co z tego skoro to są zaburzenia paranoidalne, psychopatyczne i nie wiadomo jeszcze jakie :O

No dobrze teraz nie zamkną mnie bo nie sprawiam zagrożenia innym, bo jeszcze nic takiego nie zrobiłam, ale myślę, że tragedia będzie kiedyś nieunikniona :O

na schizofrenie to bys o tym nie wiedziala, bo wlasnie w tej chorobie jest tak ze wszystko ci sie wydaje prawdziwe, wiec nie podejrzewasz ze jestes chora bo masz wrazenie ze to co sie z toba dzieje, dzieje sie naprawde. Wiec schizofrenii na pewno nie masz, ja glosuje za hypochadria ;)

Nie wmawiaj sobie? Wspominałam już, że czasem moje myśli mnie przerażają... Np. wczoraj myślałam o tym, że mam nieodpartą ochotę wykręcić i rozgnieść płuca jakiegoś palacza :O Ta ochota była tak uciążliwa jak brzęczenie komara nad uchem :O Poza tym stwierdziłam, że mam życiorys z dzieciństwa podobny do seryjnego mordercy :o Boshe to brzmi jak podszyw :O

to ze schizofrenia to był podszyw, chyba jedyny jaki się tu znalazł, bo reszta brzmi jakby również nimi była :O

mysli to normalne, ja tez jak widze matke ktora bije swojego dzieciaka to sobie wyobrazam ze biore strune od gitary i tak ja leje ze az krew tryska... no i co, nie jestem chora na nic :p i nie mysl sobie ze tylko ty mialas trudne dziecinstwo, wiekszosc Polakow miala okropne dziecinstwo z rodzicami pijakami ktorzy je ali i wychodza na ludzi

uff troszkę mi ulżyło ;) Ja np. mam jeszcze coś takiego, że jak się zdenerwuję, to mam ochotę kogoś zabić, i myślę wtedy nawet nad planem działania :O Do tego ogólnie bardzo kręci mnie cierpienie :o Pewnie, gdybym nie była oziębła, to preferowałabym sado-maso.

Przypomniałam sobie właśnie, że kiedyś razem z koleżanką byłam świadkiem pobicia ze skutkiem śmiertelnym. Koleżanka nie widziała wszystkiego, a była w szoku. Ja widziałam całe zajście i oglądałam to jak film. Nie wywarło to na mnie większego wrażenia, a mówi się, że takie zajście powinno być szokujące... Pewnie podobnych sytuacji mam dużo więcej, ale nie wszystko od razu mi się przypomina. Więc ja jednak nie mogę być normalna :O

nie masz schizofremi, no chyba ze ja ją mam.

Kant dupy, dlaczego masz taką w tym pewność? To czy mógłby ktoś przytoczyć jakieś swoje podobne doświadczenia, które by mnie upewniły, że jestem w błędzie?

pozdrawiam wszystkich wariatów z tego forum ale czemu tak uważasz konkretnie jakieś przykłady podaj?

a masz ciasną pochwę ?

Myślę, że kilka przykładów już podałam, a ogólnie to mam skłonności psychopatyczne i sadystyczne :O

sorki nie doczytałem

No ale skrzywdziłaś kiedyś jakąś istotę tak naprawdę?

Kant dupy, właściwie to z jednej strony masz rację. Ja nie tyle co wywołuję u siebie te myśli, tyle że raczej zbieram różne wspomnienia do kupy, i łączę w jedną całość. Na temat wstydu, to jak byłam dzieckiem, to podejrzewałam, że jest ze mną coś nie tak, ale właśnie się tego wstydziłam. Jako religijne dziecko myślałam, że bardzo tym grzeszę :p Co do krzywdzenia, to zwierzętom jedynie niechcący wyrządzałam krzywdę, np w momencie zdenerwowania. Mimo to miałam po tym wyrzuty sumienia. Gorzej jeżeli chodzi o ludzi. Właściwie każdy kogoś w swoim życiu skrzywdził, ale ja kiedyś zrobiłam coś naprawdę złego i nie napiszę tego tutaj, ale nie mam żadnego poczucia winy przez to. Ogólnie to czasem się rozkoszuję w tym krzywdzeniu, ale jedynie w wypadku mężczyzn. Kobietom nigdy nie miałam ochoty wyrządzać krzywdy i nie sprawiało mi to przyjemności.

tak byłam zawsze inna i jestem nadal, jak to mówią znajomi, że jestem pozytywnie inna, ciekawe co by powiedzieli, żeby przeczytali to :D :O Wtedy jako dziecko to wstydziłam się właśnie swoich grzesznych myśli :D :O Właściwie to chyba tu nie ma co wnikać skąd się to wzięło, bo powodów można znaleźć miliony :O Wspominałam już zresztą, że moje dzieciństwo wyglądało jak z życiorysu seryjnego mordercy :O I trudne dzieciństwo większości polaków się raczej przy mnie umywa. Po przeanalizowaniu stwierdziłam, że te moje zaburzenia działają w formie tzw. odwrócenia. Ale czy odreagowywanie w ten sposób jest chorobą psychiczną to już nie wiem....

wystarczy ci psychoterapia

Z tego co piszesz wynika, ze na twoje zachowanie maja wplyw relacje z ojcem z wczesnego dziecinstwa

Ja tego nie pielęgnuję, a wręcz staram się tego wyzbyć, ale to jest silniejsze ode mnie. Czasem się boję, że moje zamiłowania wyjdą na jaw i ktoś się czegoś domyśli, więc może stąd moje zaburzenia paranoidalne. Tak wpływają na to również relacje mojego ojca ze mną, ale to jest i tak wierzchołek góry lodowej :O Teraz jestem prawie pewna, że to działa na bazie odwrócenia, ponieważ jako dziecko często obwiniałam się o to, co mnie spotyka, bo myślałam, że to jest wina mojej płci. Więc bardzo zaczęłam się interesować cierpieniem drugiej strony, to wszystko rosło razem ze mną, aż do teraz, gdzie muszę krzywdzić aby poczuć się lepiej, ale to i tak za mało.... Moje dotychczasowe krzywdzenie równa się użądleniem osy, pewnie żeby wyrządzić zaspokajającą mnie krzywdę, musiałabym posunąć się bardzo daleko...

Ja tez jestem chora psychicznie, a swoje prawdziwe psychiczne oblicze ukazuje przy moim facecie wylacznie. Nikt zapewne nie domyśla sie jaka potrafie w rzeczywistosci byc.