jak wytłumaczyć facetowi, że nie jestem gotowa na dziecko?

to ostatnią rzeczą jest "robienie sobie" dzieciaka. Jesli twoj facet w ten sposób chce sobie ciebie "zaklepać" dla siebie to brak słow.:O

ja już jestem po slubie ale do podjęcia decyzji o dziecku brakuje mi pracy i nie podejme tej decyzji do póki nie będe miała pracy, w tym momencie siedze kilka miesięcy w domu i perspektywa siedzenia jeszcze 2 lat przynajmniej mnie przeraża a za 2 lata może już być gorzej jesli chodzi o pracę. Myślę że powinnaś postawić sprawę jasno i wytłumaczyć mu swoje obawy.

a jeśli on chce mieć dziecko właśnie dlatego że jest mnie pewny? bo i taka opcja jest prawda? a ja na prawde nie czuję się gotowa, i nie ulegnę, to zbyt ważna sprawa, i ma zbyt wielki wpływ na moje przyszłe życie, wiem, że to nie zachcianka bo w jego sytuacji nie dziwię się że jest gotowy na potomstwo nie będę uszcześliwiać partnera wbrew sobie bo skutki mogą być opłakane

dzięki za wszystkie rady i opinie i czas który mi poświęciliście, spróbuję jeszcze raz porozmawiać z partnerem i przekonać go, że to iż nie jestem gotowa na dziecko nie ma nic wspólnego z tym co do niego czuję - tym razem na chłodno bez kłótni, choć emocje wtedy sięgają zenitu, może się uda :)

zgadzam się z tobą autorko :) wiesz, faceci mają łatwiej bo to nie oni chodzą w ciąży, rodzą, mają przerwę w pracy, nie mają problemu z jej znalezieniem nawet posiadając potomstwo więc on po prostu zupełnie cię nie rozumie :o np. mój brat jest już po ślubie 2 lata i mimo iż jego żona ma 28 lat nie decydują się na dziecko, bo ona ma umowę o pracę do lipca przyszłego roku i boi się że jak zaciąży to jej nie przedłużą - i wcale się jej nie dziwię że chce poczekać :) ehhh my kobiety mamy zawsze pod górkę... :D pozdrawiam :)

"lekarz powiedział że jesem jeszcze za ciasna w kroku na rodzenie dziecka więc musisz mnie tam rozepchać porządnie, wtedy pomyślimy nad zostaniu rodzicami" :)

faceci tylko mają chęć przekazania pieluch a potem przyjdzie co do czego to uciekają od obowiązków bo są marniw wychowywaniu dzieci

cholerka miało być przekazania genów :D haha ale wtopa ;p

hahaha mam nadzieję że nie wszyscy faceci chcą tylko przekazywać pieluchy :P

chce Cię od siebie uzależnić bo niby co zrobisz bez doświadczenia zawodowego, bez pracy, bez własnej kasy, bez szans na etat i z dzieckiem przy cycku ? nawet gdyby pił, bił i Ci ubliżał nie znajdziesz odwagi by od niego odejść, bo niby za co utrzymasz siebie i dziecko ?

niedługo skończę 31 lat i nadal nie jestem gotowa na dziecko i nie wiem czy kiedykolwiek będę... mój mąż to akceptuje do niczego mnie nie zmusza... Nie rozumiem jak twój facet może nalegać na to żebyś zaszła w ciąże skoro nie chcesz na razie mieć dzieci, jak można do czegoś takiego zmuszać?

dziecko to odpowiedzialnosc. Dziecko zwiazuje partnerow na cale zycie. Chce, zeby moje dziecko malo maksymalny komfort w przyszlosci. Wobec tego: Zwiazek najpierw powinnismy zalegalizowac, zeby sytuacja dziecka potem byla jak najmniej skomplikowana ( dlaczego - nie chce mi sie rozwijac, daj przyklady). Musze byc na tyle niezalezna ( finansowo, mieszkaniowo, zawodowo) zeby w kazdej , nieprzewidzianej sytuacji móc SAMA dziecko utrzymac i wychowac. Na dziecku nie mozna eksperymentowac, powinno przyjsc na gotowa, stabilna sytuację: Slub, wlasne lokum, wspolne w nim mieszkanie przez jakis czas i upewnienie sie,ze my , jako przyszli rodzice sprawdzamy sie jako zgrani partnerzy w kazdej sytuacji. Ja wyszłam z takiego załozenia, miałam dzieci po 30tce (odpowiedni czas zreszta kazdy sam niech okresla), czyli wtedy, kiedy bylam na nie gotowa i jestem zadowolona z takiego obrotu sprawy.

właśnie tego uzależnienia się boję - jestem osobą która chce być samodzielna, i chcę być dla niego równym partnerem, żeby wiedział że może na mnie polegać a nie utrzymanką On uwielbia dzieci - swojego chrześniaka rozpieszcza niesamowicie - jego ciotka chętnie podrzuca mu swoje 4 szkarby jak nie ma z kim ich zostawić - w tym 2 bliźniaczki - On potrafi się nimi zając i w ogóle...skarb mi się trafił, ale...musi zrozumieć że ja jeszcze nie chcę mieć dzieci, nie w tej chwili

nic dziwnego że namawia Cię na dziecko skoro to nie wymaga żadnego zaangażowania z jego strony to Ty będziesz chodzić w ciąży, znosić dolegliwości siedzieć w domu i dostawać permanetnej frustracji z nudy i przygotuj się na to że w wiekszości opieka nad dzieckiem i jego wychowywanie też przypadną Tobie a Twój partner co najwyżej będzie płacił rachunki i po kłótni zajmie się dzieckiem na 5 minut no i gdy sytuacja zacznie go wkurzać, ryki dziecka męczyć, zawsze bez oporu wyskoczy z kumplami na cały wieczór i noc na piwko....a Ty uwieziona z dzieciakiem u nogi będziesz na niego czekać....bo jaki masz wybór ? zostawić dziecko same i iść na balangę ?

"tłumaczzzzzz to nie wpływ teściowej - ona mnie nie znosi " Jak mozesz mieć teściową jak nie masz ślubu:P?A później możesz mieć taki przypadek: http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=4260984 :P.

ja bym powiedziała tak - bardzo dziękuję za tą radę, mówiłam mu już to ale w inny sposób, spróbuję po Twojemu, wielkie dzięki

o teściowej to była odpowiedź na powyższy post. Jego mama za mną nie przepada bo jest zazdrosna, i próbowała nas rozdzielić - piszę w skrócie - dlatego mój partner się od niej wyprowadził...

to wielka miłość - pewnie w tym co piszesz jest dużo racji i wiele z nas ma takie właśnie doświadczenia, ale gdyby kobiety patrzyły tak pesymistycznie na te kwestie to rzadko która decydowała się na dzieci, i na dobrą sprawę żadna z nas nie ma pewności że własnie to ją nie spotka, a mimo wszystko rodzimy dzieci :)

a prosze bardzo:). Mow to wszystko z milym usmiechem, spokojnie, podkreslajac ,ze chodzi ci głownie o dobro waszego (JEGO) dziecka, o jego przyszlosc, jego komfort psychiczny i ekonomiczny. Wasze dzicko będzie kims wyjatkowym ( dla rodzicow kazde dziecko wyjatkowe jest), wiec powinno miec jak najlepsze warunki rozwoju . Wazny jest tez twoj komfort , jako matki czyli osoby majacej najwiekszy wplyw na jego wychowanie, a przedtem na przebieg ciazy i poród. Zero stresów i niepewnosci - tak to widzisz. Mozesz rozwijac w nieskonczonosc, podpierajac sie przykladami z zycia i literatury. Na spokojnie i naukowo. Mozesz zaplanowac w przyblizeniu rok, w którym uznasz,ze sytuacja powinna dojrzec do dziecka, mozecie robic plany, co do tego momentu powinniscie zdzailac.

dzięki za rady, na pewno skorzystam, zobaczymy z jakim skutkiem :)