Dlaczego nie lubie 1 listopada, nienawidze wręcz.

ktos znikad calkiem, mój przyjaciel zginął w lutym tego roku:(

Świeto zmarłych jest po to,żeby tych zmarłych wspominać, odwiedzać groby, palić znicze itp. na pewno łatwiej o smierci jest rozmawiać ludziom głeboko wierzącym, którzy są przekonani, że umarli odeszli do lepszego świata. Do takich rozmów się jednak dorasta i to niestety poprzez doznania związane z kolejnymi zgonami osób najbliższych. Młodzi ludzie unikają rozmów, bo po prostu nikt ich nie uczy rozmów o śmierci i przemijaniu. U nas to jest temat tabu.

jeśli już w ten sposób podchodzisz, to raczej 2 listopada powinnaś nienawidzieć, bo jest to dzień zaduszny. 1 listopada, natomiast, Wszystkich Świętych, jest dniem zadumy nad przemijaniem, nieuchronnością końca doczesnego życia......

do thc swietnie napisane, trzeba miec chyba tez pewna madrosc zyciowa by umiec o smierci mowic

ja przeczytałam wszystko co napisałas i tak gdzies w polowie łzy staneły mi w oczach,choc nie znam Ciebie ani Twojego przyjaciela a jak zginął Twoj przyjaciel,ile mieliscie lat?

1 listopada chodzi sie glownie na cmentarze. Tak samo jak sie przyjelo, ze 24 grudnia obowiazuje post. I mimo, ze jakies tam zapisy (czy inne) zniosly ten post to wiekszosc ludzi nie uznala tego "zwolnienia". Kazdy wie, ze 1 listopada to Wszystkich Swietych, a 2 listopada, to Dzien Zmarlych. Ale co z tego i jaki problem widzicie w zwiazku z tym, bo ja nie wiem?? 2 listopada jest dniem opracujacym. mialabym sie do polnocy szwedac po cmentarzach, bo 1 listopada nie ma po co isc, skoro to 2 jest dzien Zmarlych? Naprawde idiotyczne macie argumenty :O

do ktoś z nikąd: a po co maja o tym gadac..nie wiem jak to delikatnie ujac bo nie chce Cie urazic..ale niesety zycie toczy sie dalej zrozum to..ludzie odchodzą,odchodzą młodzi i swiat dalej gna to przodu..Ty i Twoi znajomi żyjecie na tym swiecie..i siłą rzeczy w codziennosci zapominacie o waszym przyjacielu..i nie w sensie ze juz nikt go nie pamieta..skoro byliscie taką paczką przycjaciół oni pewnie też tęsknią i czuja ciągle zal...ale wszyscy zatracamy sie w codziennosci..sama mówisz ze mineło 3 lata..nie mozecie cały czas o tym rozmawiac..pochałaniać tym swojego życia..bo on odszedł i juz nie wróci,,poprostu to ze nie rozmawiaja o tym...napewno nie swiadczy o tym ze go nie kochali,ze zapomnieli,ze nie tesknią.pewnie wrecz odwrotnie tak bardzo ich to boli ze nie chca o tym rozmawiac..rozumiem ze Ty potrzebujesz sie wyzalic i o tym pogadac..a im moze lepiej kiedy juz tego nie wspominaja,mówiąc o tym.widzisz mineły trzy lata..nawet rodzice którym umierają dzieci,,wkoncu zaczynają zyc na nowo..i w tej zwykłej codziennosci nie rozmawiaja o tym..tak to juz jest z czasem w pewnym sensie zebyc zyc dalej musimy zapomniec.

do aaaangelikaaa miło mi, ze sie wzruszyła ta opowiesc z mego zycia.Ile mielismy lat .On miał wtedy 30 jak zginął, a znalismy sie od zawsze.Jak to mówia o przedzszkola.On był najlepszym kumplem mojego męza, to tez i moim. Angelika, ja naprawde juz nie umiem płakac jak o tym mysle, nie wiem czemu.Wyczerpał sie limit łez?Ktos napisał, ze było to chyba niedawno, ze tak przezywam.Nie to było pona 3 lata temu, wiec juz dłuzszy czas minał, ale człowiek tego nigdy nie zapomni i codziennie o tym mysli. Ktos napisał, ze nie mam empatii, ze powinnam zrozumiac, ze ktos moze nie chce o ty gadac.Miał moze i racje, w sumie powinnam byc bardziej wyrozumiała, sa rozni ludzie, nie kazdy, umie, chce o tym gadac, nie kazdemu to pomaga.Fakt .Przyznaje sie bez bicia, zagalopowałam, sie nie mozna ludzi zmusic o mowienia, jak tego nie chca.Pozdrawiam wszystkich

ale ja jestem taka widocznie, inna niz wszyscy ludzie, moze niedostosowana o swiata, ja chce o tym czasem rozmawiac, nawet w codziennych sytuacjach, Ja czuje jego obecnosci w pewnym sensie, dał nam znak , bo prosiłam go o znak jakis, zeby dał,nam, jesli tam jest zycie., No i mozna w to wierzyc, lub nie uwazac, za czysty przypadek, ale rok po wypadku urodził sie nam mi i mojemu mezowi syn , dokładnie w dniu urodzin naszego przyjaciela, choc termin miałam na miesiac pozniej(urodził sie wczesniakiem, ale było z nim wszystko ok)

ale ja jestem taka widocznie, inna niz wszyscy ludzie, moze niedostosowana o swiata, ja chce o tym czasem rozmawiac, nawet w codziennych sytuacjach, Ja czuje jego obecnosci w pewnym sensie, dał nam znak , bo prosiłam go o znak jakis, zeby dał,nam, jesli tam jest zycie., No i mozna w to wierzyc, lub nie uwazac, za czysty przypadek, ale rok po wypadku urodził sie nam mi i mojemu mezowi syn , dokładnie w dniu urodzin naszego przyjaciela, choc termin miałam na miesiac pozniej(urodził sie wczesniakiem, ale było z nim wszystko ok) Teraz w dzien urodzin naszego przyjaciela urodziny ma tez moj syn.

tak naprawde on był najlepszym przyjacielem mojego meza, a moim stał sie po czasie, ale i tak nim był.Niektorzy byli mocno zdziwieni kiedy sie dowiedzieli, ze urodzilam syna w niu jego urodzin.Jednak wiekszosc uznała to za przypadek;)

tylko Ty to odbierasz jako cud...

ja tam lubie 1 listopada , jest duzo zniczy do podpierdolenia:D

coż ja uznałabym to za przypadek..taaka juz jestem,patrze realnie nie swiat i nie wierze w zadne tam cuda..nawet nie wiem co mam myslec o zyciu "tam" :)

Dokładnie dziś mija 4 rocznica śmierci mojego taty - więc nie tylko Ciebie ten dzień wykańcza

Ludzie, ale ja nie traktuje tego jako"cud", ale jako "mrugnięcie okiem" w moja stronę, od mojego kumpla.Nie wierze, ze nie ma nic po smierci, dlatego jestem pewna, ze ona jakby w innym stanie skupienia jest,ale, ze kurde dał mi sygnał , ze jednak gdzies na jakiejs innej planecie, w innym wszechswiecie..jest i pamietam o nas.. niezrozumiecie,tego sie nie da pojąc, mamy za małe mozgi, to czuje sie intuicyjnie

do baron gybybu gdybu, mozna tez wygrac w totka, ale mało osob wygrywa, podaj mi nazwiske i dane takich osob, o ktorych pisałes, ktore przezyly to samo co ja uroził sie im syn..prosze bardzo:)poszukaj danych;) qrwa ludzie zrobia wszystko, wszystko sobie jakos wytłumacza, byle nie wierzyc w Boga..

wiele lat temu ,odeszla moja Siostra/ nie jestem w stanie napisac ,ze zmarla/do dzis nie pogodzilam sie z jej smiercia i nie chce na ten temat rozmawiac.Mysle o niej zawsze,ale rozmowa z kims, to jest jak stale rozdrapywanie i tak nie zagojonych ran.Poprostu nie moge!.

nienawidze nienawidze ja tez tych swiat nielubie

a ludzie kupuja kwiaty i znicze i po co to?

Gdy byłam panna lubiłam to święto skupienia i zadumy a po ślubie to parszywy pokaż obłudy wiórów tępychyba kmiotom gfubuch bab i plotkarskie jął ta larwa teściowa. A teraz w to durne święto jestem chora i tych wiórów nie oglądam.

ja nie lubię i nie rozumiem tego grobowego zwyczaju, który przecież nie ma odzwierciedlenia w biblijnym rozumieniu kwestii śmierci i życia, a zawsze u kogoś sprowokuje rozdrapanie ran, albo profanacje grobu jakimiś akcjami.