samotność boli

Można powiedzieć,że powoli wychodzę z depresji.Z dnia na dzień czuję się coraz lepiej,ale choroba na którą cierpiałem przez wiele lat poczyniła ogromne spustoszenia w moim życiu.Obecnie mam 25 lat i nie mam nikogo bliskiego ,czuję się całkowicie samotny i opuszczony.Depresja pozbawiła mnie przyjaciół,kolegów,którzy opuścili mnie wtedy kiedy ich najbardziej potrzebowałem,pozbawiła mnie umiejętności społecznych,oddzieliła mnie ścianą lęku od dziewczyn .Można powiedzieć,że zaczynam od zera.Nie umiem rozmawiać z dziewczynami,nie mam "bajeru", nie wiem jak zrobić dobre wrażenie-nie mam umiejętności społecznych-nie jestem chyba prawdziwym mężczyzną.Ostatnio próbowałem poznać jakieś dziewczyny,niestety żadnej się nie spodobałem-chyba jestem za spokojny-za dziwny,sam nie nie wiem-a wy co myślicie?

mnie nie boli

Myślę, że zostaniesz sam do śmierci.

depresja

Podchodź spokojnie do tego wszystkiego. Daj sobie czas na odbudowanie dawnych relacji, na poznawanie nowych ludzi. Może otoczenie nie uważa Cię za osobę dziwną tylko Ty sam sobie to wmawiasz.?

bierzesz leki?

czas

Biorę cały czas,ale mniejszą dawkę.

A tak nawiasem mówiąc, co to byli za "przyjaciele", którzy Cię zostawili z powodu choroby? Nie używasz zbyt wygórowanych okresleń?

do pomarańczy-----> depresja nie musi byc "z powodu", trzeba odróżnić DEPRESJĘ od zwykłego przygnębienia. Depresja potrafi przyjść sama, nie pukając, bez żadnej przyczyny. Jest to naprawdę trudne do opisania cierpienie i trudno się później pozbierać. Ale można! i warto!

Wtedy myślałem ,że byli moimi przyjaciółmi.Jak widać chyba się myliłem.

KADM jesli bierzesz leki to ok. one są naprawde błogosławieństwem. Ja dzięki lekom żyję, też miałam epizod depresyjny, chociaż bardziej doskwiera mi co innego:( choroba której chyba nigdy się nie pozbędę. Ale dzięki lekom normalnie funkcjonuję. Daj sobie czas i bądź dla siebie wyrozumiały.Miej cierpliwość

KADM - ponawiam pytanie. Napisz cos wiecej o tej swojej depresji. Depresja ZAWSZE ma powod. Ale NIE zawsze ten powod daje sie jednoznacznie ustalic.

Nie mam dobrych wspomnień,właściwie to nigdy nie byłem szczęśliwy-depresja zniszczyła i zabrała mi moje najlepsze lata.Wtedy kiedy człowiek był nastolatkiem,kiedy powinien być wolny,żyć zabawą,poznawać ludzi,szaleć-ja to wszystko straciłem,nigdy nawet nie miałem koleżanki.Unikałem ludzi z powodu lęku a zwłaszcza dziewczyn a nie było we mnie nic przyciągającego,żeby któreś same wykazały jakieś zainteresowanie-dlatego zawsze byłem sam(jeżeli chodzi o kontakty z płcią piękną)

Idac torem Twojej wypowiedzi - zaczelo sie od leku? Mozesz to troche rozwinac?

przesadzasz samotnosc nie jest taka zła

Dla mnie samotność jest ciężka do zniesienia,jak się nie ma nikogo bliskiego w życiu to naprawdę jest ciężko.

Z samotnoscia i z lekiem mozna sobie poradzic.. Czy teraz jak tu piszesz na Kafe tez masz lek , ze moze odpisac dziewczyna?

KADM doskonale cie rozumiem ja aktualnie lecze sie na lęki i depresie i wiem co przezywasz to jest okropna choroba i ciezko z niej wyjsc aktualnie jest u mnie lepiej ale gdybym przerwal leczenie to boje sie ze choroba by powrucila trzymam za ciebie kciuki :)