dla rozczarowanych

Walczyłam półtora roku. Przebeczałam w poduszke wiele nocy, a tutaj uslyszalam wile opinni ktore twierdzily ze powinnam zapomniec, ale serce ma swoje racje. Walczyłam i wygralam. Odzyskalam swoja milość. jestem tak szczesliwa ze wam sie w glowach nie miesci!

hmmm... a przybliżysz, jak to było? bo mnie zaciekawiłaś

ja też chętnie bym przeczytała

bylo zle Xd zostawilam go ja. a on stwierdzil ze skoro tak to ok koniec to koniec i moge spadac na szczaw liscie pompowac;p i moje tlumaczenia nic nie daly ze to byla chwila, ze emocje itd;p zylismy jak pies z kotem i zeby ktos popatrzyl z boku to by powiedzial ze sie nienawidzimy;p potem jakos zylismy w zgodzie... kolejnym etapem bylo lozko... smieszne, dla niektorych wrecz odrazajace i ponizajace, ale ladowalismy w nim za kazdym razem jak sie widzielismy. potem byl zwrot sytuacji i przestalismy w nim ladowac... poprostu spotykalismy sie jako przyjaciele. az w koncu stalo sie;)