Czy to może być przyczyna???

Kiedy miałam 5-6 lat kolega zmuszał mnie do czegoś w rodzaju stosunku. Poskarżyłam się dla brata, on powiedział matce a ona spuściła mi porządny łomot za to, i zakazała się zadawać z tym kolegą. Znajomość utrzymywałam nadal, jedynie nikt o tym nie wiedział :o Żyłam w ciągłym poczuciu winy... Nie wiem kiedy się to skończyło, ale myślę, że w wieku okołu 7lat. Kiedy miałam ok. 10 inni koledzy złapali mnie i rozebrali, popatrzyli i wypuścili. Kiedy miałam mniej więcej 12 lat na koloniach dobierał się do mnie stary facet. Chodzi o to, że teraz mam 21 lat i jestem bardzo oziębła. Kiedy miałam jakiś bliższy kontakt z chłopakiem (mowa o pocałunkach, czy dotyku) czułam wyrzuty sumienia. Nie potrafię się do nikogo zbliżyć. Nigdy nikomu o tym wszystkim nikomu nie mówiłam, ale się zastanawiam czy może to, o czym napisałam powyżej może być przyczyną teraźniejszego stanu. Co o tym myślicie?

Może. Do pyschologa, a nie na Kafeterie...

moj punkt widzenia jest taki ze albo se cos tu wymyslasz albo sama chialas zeby te sytuacje mialy miejsce bo sory 3 razy ci sie takie zeczy zdazyly no powud musial byc jakis moze prowokowalas a mzoe zmyslasz nie wiem tez jestem oziebla bo keidys ktos mnie skrzywdzil tez podejrzewam taka sytuacje naprzyklad u mnie jest tak ze ciezko zebym miala orgazm

Do psychologa raczej nie pójdę. Właściwie to raczej już mi to nie sprawia dużego problemu. Zrezygnowałam z jakiegokolwiek kontaktu z facetami, i się z tym pogodziłam...

:( Kirunek- psycholog... dobrze Ci radze, watpie czy sama poradzisz sobie z ta 'oziebloscia' :(

trzeba znalesc sposub by o tym nie myslec gdy dochodzi do sexu lub zblizen fizycznych ;) wiem to :)

Podejrzewałam, że zostanę osądzona o to, że wymyślam. Również z tego właśnie względu nigdy nie chciałam o tym nikomu powiedzieć. A co do tego, że chciałabym coś takiego przeżyć... :o To nie wiem jak coś takiego można chcieć :o

Ja nigdy o tym nie myślałam, kiedy dochodziło do zbliżeń. Praktycznie w ogóle o tym nie myślałam, a kiedy naszła mnie jakaś myśl z tym związana, to jak najszybciej starałam się odsunąć od siebie te wspomnienia. Dopiero niedawno, zaczęłam analizować te sprawy i myślę o tym ze spokojem. Wcześniej nie byłabym nawet w stanie o tym pisać....

jesli za duzo o tym myslisz to idz do psychologa a on napewno powie ci jak sobie z tym poradic ;)

Tzn. ja myślę o tym teraz dlatego, bo mnie nurtuje czy to jest właśnie przyczyna. Wcześniej nie łączyłam nawet tego w całość. Często się spotykałam z chłopakami, ale później miałam wyrzuty sumienia, czułam, że robię źle. Do tego nie potrafiłam sama z siebie się przytulić itp. Nie lubię nawet siedzieć za blisko koleżanek, ale nie daję tego po sobie poznać. Do psychologa nie pójdę...

hadzia, w sumie co do prowokowania, to masz chyba rację. Kiedy miałam ten pierwszy intymny kontakt, przecież mogłam się z nim nie zadawać, a kiedy miałam te 10 lat, to sama poszłam do domu tego kolegi...

nie pójdziesz do psychologa? Uważasz że to wstyd? Ja ci powiem : wstydem jest nie iść po takich przejściach. Dziecko, ja mam dwa dużo lat więcej niż ty, problem molestowania znam, przeżyłam. Zmarnowałam życie i swoje i męża, bo właściwie teraz, na starość dowiedziałam się, zrozumiałam, co jest przyczyną moich kłopotów w łóżku - tej niby rzekomej oziębłości. Gdyby mi do głowy przyszło 20 lat temu że mogę szukać pomocy u psychologa, dziś byłabym zupełnie inną osobą: szczęśliwą, spełnioną, kochaną i kochającą. Masz problem i masz wybór. Ja mówię: sama sobie możesz nie poradzić.

Nie chcę iść do psychologa z kilku względów. Jeden z nich to problem finansowy, drugi to problem, to mam złe doświadczenie związane z psychologiem. Trzeci powód to nie chcę, żeby ktokolwiek wiedział o tym, że chodzę do psychologa. Ani nie chcę o tym komuś mówić... Nawet nie wiedziałabym co mam powiedzieć... A gdybym się otworzyła przed kimś i spotkałabym się z negatywnym nastawieniem, to wpłynęło by to na mnie jeszcze gorzej. Widzisz ja raczej nie zrujnuję nikomu życia. Jak już pisałam, to wycofałam się z kontaktów z płcią przeciwną. Nie ma sensu nic na siłę, i trwać w czymś do czego się nie nadaję... Nazywasz to problemem molestowania, no ja nie wiem czy mój przypadek można tak nazwać....

5-6 lat? to szybko kolega chcial zaczac hmm www.W-MP3.pl

hmm to niezle Może niektórych to dziwi, ale dzieci, które w młodym wieku doświadczyły zachowań seksualnych (molestowanie, czy obserwowanie ludzi uprawiających seks) mogą naśladować te zachowania. Nie wiem jak było w jego wypadku. Poza tym wtedy ja miałam tyle lat, on był starszy o 2 lata.