To uczucie, ktore niszczy ciebie.

Nie wiem dlaczego i po co to teraz pisze.. historia trwa juz ponad 8 lat po latach nieznnani w realu po czterech latach rozmow i w koncu spotkaniu przezylem najlepsze chwile w swoim zyciu.... teraz dalej czuje w jaka euforie wprowadzal mnie jej zapach, trzymanie jej dloni i calowanie ich, jej kreconce sie wlosy gdy padal deszcz, przymruzone oczy po....wspolne sniadania, widok jej w dresach z rana rozczochranej, trzymanie za biadra stojac przede mna chodz by w glupiej kolejce...wspolne spacery, zakupy, chwile odpoczynku na lawce, nocne podroze pociagnie kiedy spala wtulona we mnie, odgarnianie jej wlosow , lezenie pod kocem, zdejmowanie kurtki odsuwanie krzesla.ah...temat rzeka... nie ma granic, dlaczego Ona. Teraz dzieli nas kilka tysiecy km od 4 lat rozmawialismy, ale wialo sarkazmem, ostatnio znow zaczelismy wracac do tego co bylo, myslalem ze zapomnailem po takim czasie ale kilka glupich rozmow i znow ten ciezar w glowie, moralniak jak po kacu stulecia, zdolowanie fizyczne i psychiczne,przesadna empatia. Juz wiem ze nie ma czegos takiego jak...czas leczy rany, on nie leczy...przyzwyczaja nas do tego,zeby starac sie nie pamietac, nie pomaga nowa niby milosc bo wszedzie jest ona, porownywanie jej do wszytskiego i te flashe w glowie ktore nie moga przestac Masakra...mowie to z grymasem na twarzy, z wyrzutem...wszytsko wraca i jak nie wiele trzeba ;( zeby zmusic czlowieka to wpisow na kafeteri. Wszystkmi smutnym, niespelnionym, spragnionym...Powodzenia, 3m my sie.