Nie potrafię z nim zerwać, bo... jestem zbyt cnotliwa

Straciłam z nim dziewictwo, bo byłam kompletnie zakochana i przekonana, ze to jest właśnie ten, z którym spędzę życie. Spędziłam 5 lat i już jego dotyk mnie o ile nie denerwuje, to jest mi zupełnie obojętny; nie potrafimy rozmawiac o niczym innym, niz o codziennych, prozaicznych tematach, nudzimy sie sobą etc. Uczucie się ulotniło, a my nawet nie zyjemy w oparach tej pierwszej milosci. W swoim towarzystwie w ogóle... nie zyjemy. Raczej wegetujemy. I nie moge sobie wyobrazic, ze kocham sie z kims innym. Nie z powodu przyzwyczajenia do niego, religii czy wychowania, ale ze wzgledu na moja dziwaczna, archaiczna moralnosc. Po prostu - chyba nie moglabym uprawiac seksu (nie mowiac o milosci oralnej, analnej) z kims innym:O

no i...?

ale chcesz potem cierpieć całe życie ?? rozumiem że oddałaś mu dziewictwo, ale jeśli nie jest dobry dla ciebie, chcesz tylko dla tego z nim być? pomyśl