JAK NIE OSZALEĆ??

Jestem młodą mamą. Moj synek za 8dni skonczy 5 miesiecy. Nigdy nikogo nie kochalam tak, jak wlasnie jego, ale... no- i właśnie pojawia się to "ale"... jak przetrwać ten czas, zanim dziecko bedzie można posłać do przedszkola i wrócić do pracy?? Nie mamy zadnej babci do opieki- tzn. jedna pracuje, druga mieszka za daleko, zresztą, to i tak jest błędne koło, bo dostaje szału siedząc w domu, ale nie wyobrażam sobie jak moglabym go zostawić z kimś innym. :( Zrobiłam się straszna, narzekam, że nic nie robie, ale też NIC mi sie nie chce- dosłownie nic! Prac, prasować, sprzątać, gotować, zmywać, nie mam też ochoty na sex i najchetniej zabijam czas przed tv i przed kompem... Nie moge napisać pracy magisterskiej, a przecież szkola to jedyna "odskocznia" jaka mi pozostała. W dzień brak mi czasu, wieczorem- sił i zapału. I tak jest ze wszystkim!! Sama jestem na siebie zła!! Moje kolezanki, ktore tez w 2009r urodzily dzieci radzą sobie świetnie. Mają posprzątane, ugotowane, poprane itd. i / co dla mnie najdziwniejsze/ zwyczajnie cieszą się życiem!!! Jak one to robią?? Ja całe dnie siedzę w domu i choć moje serce przepełnia radość jak bawie sie z dzieckiem i słysze jego śmiech, to jednak cały czas mam poczucie mojej żałosnej egzystencji... bo życiem to chyba tego nazwać nie można. :( Jestem złą żoną, "gospodynią", matką tez nie jestem idealną, bo przecież to mi nie wystarcza. Jak sobie z tym poradzić?? Jak się "zebrać do kupy"?? Zwyczajnie sobie nie radze... :/

I jak sobie z tym poradziłaś?? Bo ja niestety jakoś nie potrafie...

Ja mam tak samo.MOze pogadamy sobie na gg.To moj numer.12393194.

Ja jestem dopiero w ciazy i niestety na l4 i juz wariuje w domu,teraz ok taryfa ulgowa ale po porodzie sie dopiero zacznie i tego sie najbardziej boje i dlatego chce mojego bobasa jak najszybciej poslac do zlobka-zobaczymy jak to bedzie w praktyce !a ja jak najszybciej do pracy ,choc na 1/2 etatu zeby sie nie zasiedziec w domku!!

hela, ja tez bylam w ciazy na l4, ale to było lato, spacerowałam, jezdzilam na wies do rodziny, do kolezanek. Teraz sie urwało. Syn czuje sie malo komfortowo w obcych miejscach i staje sie marudny, poza tym jest zima i podrozowanie z nim jest troche utrudnione. Co do żłobka, to nie jest to taka prosta sprawa... później jesteś przekonana, że Twoje dziecko jest jeszcze za malutkie (ja przynajmniej tak uważam) i strasznie bałabym sie jakie choroby by ze sobą przywlekał. W skutek w/w chorób wiecej siedzialabym na zwolnieniu "na dziecko" niż w pracy- i koło się zamyka:/. I jeszcze zostaje (przynajmniej w moim wypadku) straszna chęć bycia z dzieckiem, nie chce go zostawiac z kimś innym i właśnie tego nie potrafie pogodzić z powrotem do życia i społeczeństwa. :(

chyba sama nie wiesz czego chcesz. Każde rozwiązanie złe. albo kiśniesz w domu i nie marudzisz bo przyzwyczajasz się i próbujesz jakoś wszystko ogarnąc albo idziesz do pracy i albo żłobek albo niania. Moja mała chodzi do żłobka ma 2 lata zaczęła jak miała rok i co.... też choruje ale nie cały czas. ale stała się bardziej samodzielna, ładnie mówi, sama je. same plusy. a choroby? jak nie wychoruje teraz to w przedszkolu czekałoby mnie to samo, a tak z głowy. Poza tym jak ty teraz nie [potrafisz wziąśc się w garśc i sensem życia jest kafe to co będzie jak pójdziesz do pracy? wtedy jest jazda- przychodzisz zmęczona a tu gotowanie, pranie, wieczny bałagan przez dziecko, dziecko wiszące na tobie i mąż który jak każdy facet chce aby żona była zawsze pełna energii i uśmiechnięta. wyluzuj, korzystaj z tego,że jeszcze możesz posiedziec w domu. a potem jak uznasz,że to już czas aby do pracy iśc to dziecko do żłobka/niani. i krzywda mu sie nie stanie.