boję się zakochać i boję się myśli, że mogłabym z kimś być

i nie jest mi z tym dobrze. Nie chodzi nawet o chęć zakochania się, tylko o to, ze nie potrafiłabym nikomu zaufać. Od zawsze chyba przyciągałam tylko zaburzonych facetów a odkąd tylko pracuję nie mam czasu kogoś poznać i odczuwam nawet czasami z tego powodu ulgę. Tylko co będzie dalej? Powinnam już chyba wiedzieć czego w życiu chcę a nie dryfować samotnie i popadać w doły z braku bratniej duszy.

ciagle zmieniam pracę. Co znajdę to jest to praca tymczasow. Z obecnej jeszcze mnie nie zwolnili a juz pół firmy pyta, czy nadal tu pracuję. Nie mam totalnie poczucia bezpieczeństwa.:(

mam to samo z miloscia

ja mam tak samo autorko :( i z miloscia i z praca...

świadomość, że zakochanie mnie nie kręci i z nikim nie chciałabym być - takie rozterki jak wasze mnie rozśmieszają, jeśli zaś chodzi o okrzyczaną potrzebę bliskości - to dla mnie trąci zaściankiem, brakiem dowartościowania i jakimiś kompleksami.