proszę o poradę!! przeprowadzka do innego kraju z NIM.

Może z mojej wypowiedzi wynikło, że rzeczywiście robię coś pod niego i patrzę tylko na jego osobę, ale tak nie jest do końca. On tutaj w Polsce poza chwilami, gdy nie był w pracy, podporządkował swoje życie względem mojego. Wynikało to stąd, że nie miał tutaj rodziny, czy jakiś bliższych osób, więc efektem tego spędzał czas z moją rodziną, znajomymi i nie narzekał nigdy na to. A przynajmniej ja o tym nic nie wiem ;) Dlatego on jest święcie przekonany, że ja też dam radę tam. Na każde moje 'ale' on ma rozwiązanie, więc on widzi naszą przyszłość przez różowe okulary. A ja po prostu nie chciałabym wystartować z nowym życiem w Finlandii od razu narzekając, załamując się czy coś. W sumie chyba te wszystkie obawy powstały przez to, że mój fiński ogranicza się w danej chwili to podstawowych zwrotów, a wiem, że na dłuższą metę to nie wystarczy.

widze, ze nadal twoj topik zyje.Nie martw sie tak tym finskim.Jestes mloda, latwiej czlowiek sie uczy ,nie tylko jezyka ale i wszystkiego.Bedziesz intensywnie sie uczyla, napewno tam na miejscu znajdziesz kurs jezykowy , wiec glowa do gory.Nie nastawiaj sie tak bojazliwie.Tesknota sie nie martw az tak bardzo , bo i w Polsce czesto ludzie nie maja czasu na kultywowanie przyjazni i spotkan.Powiedz sobie, ze czeka Cie czas intensywnej nauki.Majac wsparcie kochajacej osoby, dasz rade.Mlodosc jest twoim duzym sprzymierzencem.

Jezyk, to podstawa komunikacji w zwiazku, bo oprocz nocy, sa jeszcze dni.

mojej kolezanki siostra wyjechala do Finlandi, była w takiej sytuacji jak Ty pozniej był ślub w Finlandi i jest bardzo szczęśliwa :)

Ja jestem w podobnej sytuacji. Zwiazalam sie z Hiszpanem, po jakims czasie bycia razem zaczelismy sie zastanawiac nad zamieszkaniem razem. Jako ze ja szybko znalazlam prace w Hiszpanii, przeprowadzilam sie do niego i jestem tu od roku i kilku miesiecy. Poczatki byly dla mnie bardzo stresujace, bo po hiszpansku mowilam zaledwie kilka slow (porozumiewamy sie po niemiecku, bo oboje znamy ten jezyk prawie biegle). Pracuje w firmie hiszpansko-niemieckiej, wiec tu tez uzywalam i uzywam glownie niemieckiego, jednoczesnie uczac sie hiszpanskiego. Z jego rodzina moglam sie na poczatku porozumiewac tylko na migi, w zalatwianiu wszelkich formalnosci musial mi zawsze ktos pomagac, nawet kupienie w aptece glupiego leku na przeziebienie bylo wyczynem. Nie mialam wlasnych znajomych, ciagle bylam od kogos uzalezniona i wlasnie to bylo dla mnie najtrudniejsze. Z czasem na szczescie wszystko sie zmienia - nauczylam sie hiszpanskiego na tyle, ze moge sie w tym jezyku komunikowac, nawiazalam nowe przyjaznie, jesli musze cos zalatwic, to zalatwiam (choc w bardziej skomplikowanych sytuacjach dalej pomocy potrzebuje), a z ´tesciami´ czy przyjaciolmi mojego faceta moge juz pogadac. Jesli masz w swoim facecie oparcie, to dasz rade, ale moim zdaniem bardzo wazne jest rowniez opanowanie chociaz w komunikatywnym stopniu jezyka kraju, w ktorym bedziesz przebywac. I na twoim miejscu nie wychodzilabym zaraz za maz. Daj sobie czas, zamieszkaj z nim w jego kraju, sprawdz czy sie zaaklimatyzujesz, bo nawet milosc faceta to nie wszystko. I decyzje o slubie odloz na moment, kiedy poczujesz, ze stoisz na wlasnych nogach, ze jestes w tym nowym kraju samodzielna. Nie ma nic przyjemnego w poczuciu, ze jestes jak dziecko, ktore ktos musi prowadzic za raczke, a tak to niestety na poczatku jest. powodzenia zycze :)

Z tego wszystkie aż się wybrałam na zakupy i zakupiłam sobie kolejne płyty CD z fińskim :) Nie wiem czemu, ale jakoś naszła mnie motywacja, że przecież tak łatwo się nie poddam! :D Nasza przeprowadzka ma nastąpić na początku maja, więc muszę ładować akumulatorki pozytywnej energii i myśli :) co do ślubu, planujemy go i raczej z tego nie zrezygnujemy, bo oboje tego chcemy. Slub miałby się odbyć w Polsce.

i dobrze, ze pojedziesz jako zona.Bo dlaczego mialabys rezygnowac z niego?Kazdy maja jakies inne doswiadczenia i sie z Toba dzieli.Ja jestem z natury optymistka, porazki traktuje jako motywacje do zmierzenia sie z nia i przekucie w sukces.Sympatyzuje Ci ,bo sama to przeszlam i wiem, ze czeka Cie duza przygoda w zyciu, trudnosci tez, ale czego nie robi sie dla milosci i z milosci.Jesli jeszcze w tym wszystkim dodasz rozsadek ,musi sie udac i jeszcze wejdzisz na kafe i powiesz , ze dokonalas dobrego kroku.Zycze Ci te go z calego serca.

Elene50 dziękuję ci naprawdę za Twoje słowa. Naprawdę dodają mi otuchy wiary! :)

może tam poszukaj rady, informacji: http://moja-finlandia.w.interia.pl/index1.html

uda Ci sie.Musi udac.Bedziesz szczesliwa.Masz swoje szczescie w swoich rekach. Tak mysl ,a twoj wybranek moze byc dumny z kobiety, ktora nie boi sie nowych wyzwan.Jeszcze raz wszystkiego dobrego.

Wiadomo że nie jest to nic prostego, ale zawsze jest tak że jednak miłość powoduje że nie ma żadnych barier i decydujemy się na przeprowadzkę. Nawet jeśli miałoby to być naprawdę daleko. Ja coś wiem na ten temat dlatego zachęcam też i Was do poczytania informacji na temat przeprowadzki do ukochanego https://www.mydwoje.pl/wyjazd-przeprowadzka-do-Niemiec

No tak, ale czy takie związki które zawiązały się poprzez portal randkowy maja szanse przetrwać ? Jak to własnie wygląda w rzeczywistości ?