wyżalić się chcę...

dzisiejszy dzień jest kolejnym z serii dni, kiedy myślę o pożegnaniu się z tym światem.na studiach już mi nie zależy, choć mgr tylko została do napisania. z facetem też średnio się układa, widzę, jak męczy się ze mną ze względu na dziecko. nie potrafię zrobić, dopilnować najprostszych czynności, nic mi się nie chce.właściwie nie wiem po co żyję i po co jestem tu gdzie jestem.nie pracuję,życie mnie męczy.wszystko idzie jak po grudzie. właściwie tylko chyba wygrana w lotto mogłaby mnie postawić na nogi, a przez to moją rodzinę. a tak to wegetujemy na 30m2 w 4 osoby.a miało być tak pięknie...

jak to w 4 osoby ?

a my wegetujemy w 4 osoby na 25 m2 ,równie ż nie pracuję bo dziecko malutkie,ale staram się cieszyć chociażby z wyprawy na zakupy -zawsze to coś po miesiącu prawie niewychodzenia.Uwierz mi-niedawno miałam sporo kasy,wcale nie byłam od tego szczęśliwsza,byłam znudzona

każda czynność jest mechaniczna, bo muszę...ciągle coś zapominam i zawalam.