chyba mam depresje

3 lata temu stracilam jednego z rodzicow w wypadku samochodowym, ogolnie mialam duzo problemow i przykrosci pozniej. od pewnego czasu jest dzien ze jestem wesola nic mnie nie martwi a jak np dzis to tylko placze z byle powodu. i tylko sie kloce z chlopakiem i mowi ze sie przejmuje i placze przez malo istotne rzeczy. nie moge sie wziasc w garsc. jednego dnia jestem na maxa wesola a drugiego calkiem odwrotnie. to co robie nie sprawia mi zadnej satysfakcji, mysle ze nic nie umiem, ze jestem brzydka i beznajdziejna. nie umiem juz nawet rozmawiac z ludzmi. wstydze sie jak mam cos zalatwic, nawet juz kolezanek nie mam bo nie chce mi sie wychodzic z domu i nawet jak spotkam sie z kolezanka to nie mam o czym z nia rozmawiac. nawet z rodzina nie wiem o czym rozmawiac boje sie ze cos zle powiem. co raz czesciej chce ze soba skonczyc ale nie potrafie.nie wiem czy to depresja i jaki rodzaj.

w takich przypadkach czasami warto się przejsc do psychologa. pomoze :) bo brnac w cos takiego dalej nic nie da.

Przede wszystkim powinnaś się jak najszybciej udać do lekarza. On powinien Ci pomóc rozwiązać Twoje problemy. Być może będziesz potrzebowała jakichś środków farmakologicznych - jeśli nie, to po prostu musisz chodzić regularnie na terapię. Myślę, że to powinno Ci pomóc. Pamiętaj - psycholog to obecnie żaden wstyd.

U mnie było to tak, że nic mi się nie chciało, nie chciało mi się wyjść z domu by się spotkać z kimkolwiek. Starałam się na siłę odbudowywać jakieś stare znajomości, ale to nie są prawdziwe przyjaźnie. Czułam się strasznie samotna. Rozwiązanie przyszło jakby znikąd. Szukając w Internecie ludzi z podobnymi problemami znalazłam stronę http://energiaduchowa.pl i zamówiłam oczyszczanie aury. I nagle po kilku sesjach zaczęłam nabierać sił do życia. Teraz w wolnym czasie nie przesiaduję już w domu, lecz spotykam się z ludźmi. Nauczyłam cieszyć się z tego co mam, po prostu zmieniłam podejście. Dlatego głowa do góry, nie ma problemów nie do pokonania.