staracie sie na sile podtrzymywac rozmowe, gdy

sie nie klei? czy milkniecie i nie odczuwacie presji, ze powinniscie zagadywac, rozsmieszac itp?

to zalezy... jezeli czuje sie z osoba komfortowo, zwyczajnie dobrze, to nie przeszkadza mi milczenie, czasami jest lepsze od rozmowy ;)

kiedys tak, teraz juz nie. dlaczego ja mam sie poczuwac?. rozmawiaja dwie osoby, mi milczenie nie przeszkadza, jesli drugiej osobie tak - niech sie stara tez

okej;) ale chodzi mi wlasnie o taka sytuacje, gdy slabo sie znacie, jestescie na siebe skaznai rzez jakis czas, a gadac nie ma o czym. z jednej strony mozna sie zmaknac i olac i sie nie wysilac, jednak z drugiej mozna tak tkwic bez konca. gdzie jets ta granica fajnego zagadywania, pokazania, ze jestem spoko osoba, z ktora mozna pogadac, a gdzie takie na sile prowadzenie rozmowy, gdzie czesto wychodzimy na pewnego rodzaju desperatow.

kazda rozmowa na sile wyglada sztucznie czy ta druga osoba tez jest niesmiala czy tez wprost przeciwnie, tylko nie zlapala 'klimatu' ;) temat do rozmowy moze 'przyjsc' sam, podczas spedzonego razem czasu, ale jezeli ta druga strona absolutnie i kategorycznie odmawia podjecia lub podtrzymania tematu i uparcie milczy to jest to jego wina i cokolwiek sie zrobi bedzie brzmiec sztucznie.

ostatnio zdalam sobie sprawe, jak na sile zwykle rozmawialam, jak udawalam kogos innego i jakie to glupie. dziei;)

nie. nie znam nikogo tak nudnego żebym nie miała o czym z nim rozmawiać :)

to nie jest kwestia bycia nudnym, czy tez nie:D masz pojecie, widze;)

tak się akurat składa, że ma. czy 5 letnie dziecko będzie polemizować o literaturze średniowiecza? nie. dla dziecka to nudne. tak samo jest z dorosłymi :)

dwie osoby slabo sie znaja ale musze przejechac razme pewien odcinek drogi, czy to, ze slabo klei rozmowa oznacza, ze ktores z nich jest nudne?