Czy przyznac sie do zdrady?

Nie uważacie że przyznanie sie do zdrady jest zwaleniem własnego bólu na inna osobę? Czy jeśli chce się wszystko naprawic i bardzo się czegoś żałuje nie lepiej jest męzcyć sie z tym samemu i samemu ponieść konsekwencje?? w postaci wyrzutów sumienia... To pytanie hipotetyczne, nie dotyczy bezpośrednio mnie..ale jestem ciekawa waszych opinii

mysle podobnie, zreszta nawet kiedys psychologiczna rozprawe o tym czytalam...ze dzielenie sie tym faktem, z os. zdradzona, to umarzanie swojego bolu i zrzucanie ciezaru. najlepiej nie zdradzac oczywiscie:)

:o

a robiłaś to po to, żeby sie przyznać?

no tak,ale skoro się nie przyznasz i sama będziesz dźwigać tą świadomość to znaczy że okłamujesz swoją połówkę... Czyż nie?

Sądzę że przyznając się do zdrady kobiety nie zdają sobie sprawe że lecza tak swoje wyrzuty sumienia, zwalaja cała decyzje o dalszym życiu na bogu ducha winnego partnera...a on biedak zazwyczaj odchodzi od kobiety która tak naprawde go kocha..i cierpią oboje...

Najpierw się kurrwo puszczasz, a potem szukasz usprawiedliwienia? :o

No własnie wy faceci takie macie podejście...nie ma usprawiedliwienia ani wybaczenia...nawet jesli szczerze się żałuje tego co się stalo. Tylko że jesli facet zdradza i to się wyda to najlepiej gdybyśmy w mgnieniu oka o tym zapomniały i odcięły to gruba krechą...czyz nie??

Relatywizujesz. Swój wystepek tłumaczysz tym, że robią to inni. Inni kradną, to i ja będę kradła. Co nie zmienia faktu, ze ciągle jest to kradzież

Nic nie tłumaczę po pierwsze bo nic nie zrobiłam...hehe.. Interesuje mnie podejscie do sprawy ludzi których to dotknęło...Jarząbku! Przedstawilam swoją opinię..myślę że lepiej jest milczeć.