Pomóżcie, doradźcie, zerknijcie mądre oczy, bo zwariuję!!

Cześć wszystkim! Mam problem, czuję się jak w ślepej uliczce. Rozstałam się ze swoim facetem, już nie pierwszy raz, ale teraz mija drugi miesiąć od rozstania. Powodem był jego chłód wobec mnie, a ja jestem taka przytulanka i miałam dośc rozmów i próśb o przytulenie czy pocałunek, po prstu czulam się odrzucona i w ogóle przestał mnie jakby zauważac, więc powiedziałam, ze mam dośc życia z boku i odeszłam. Twardo trwałam w tym postanowieniu, do momentu gdy zaczął się odzywać i rozpamiętywać nas. Po drodze zdążyłam rozkochać w sobie pewnego człowieka, mimo, iż wiedzial, ze nie szykuję sie do związku. Czuję się fatalnie z tym wszystkim. Były chce sie ze mną spotkać, porozmawiać na spokojnie, a ja już zdurniałamw tym wszystkim i nie wiem czy warto w ogóle podjmowac jakieś rozmowy po raz setny :(

Obawiam się, że jak go zobaczę to wymięknę... A taka twarda byłam i silna babka!! już teraz najchętniej bym doc niego pofrunęła, ale mój honor mi na to nie pozwala, miał tyle czasu na poprawę... ;/

najpierw siebie zapytaj, który jest tobie bliższy...

Oczywiście, że ex jest dlamnie najważniejszy, to tyle wspólnych lat, ale z drugiej strony nie można kierować się latami...