PROSZE, POMOZCIE MI....:(

Uswiadomilam sobie, ze moje zycie nie ma sensu...nie wiem, jak wYbrnac z tej sytuacji, co zrobic, jaka podjac decyzje...siedze i placze, na tyle mnie stac...nikt nie umie mi poradzic sensownie:( pomoze mi jakas dobra dusza? MAM TAKA POGMATWANA SYTUACJE ZYCIOWA, ZE FILMY WYSIADAJA:(

nie masz przyjaciolki zeby z nia pogadac??nie siedz sama !a co dokladnie sie stalo??

jak chcez moge ci dać gg i pogadam chętnie

moze czas zgolic wasy:D

nerwy nic nie pomoga,placz tez tylko bedziesz sie czula zle fizycznie nie tylko psychicznie...

a w jakiej znalazlas sie sytuacji?,napewno nie jestes sama i ktos moze ci pomoc chociazby rodzice

a co sie stalo?

nie chce mowic kolezankom o takich sprawach....nie chodzi o zadne wasy, heh.... sluchajcie, mam 22 lata i dziecko z facetem, ktory jest po rozwodzie. bardzo go kocham, ale on skopal sobie na starcie zycie tak, ze i mnie to dotyka, i naszego syna....otoz kiedy mial lat 20 ozenil sie z panna ktora po 3 latach przyprawila mu rogi.rozwiedli sie, maja dziecko - ale narosl mu wielki dlug za alimenty. teraz ma lat 32 i jest za granica, pracuje na nasza mala rodzinke, ale z robota teraz zima jest kiepsko:( powiedzial mi dzis ze nie widzi siebie w polsce, ze tyutaj nigdy nie bedzie mogl pracowac inaczej niz na czarno, bo komornik sciagnie mu cala pensje i ze zostaje nam wyjazd i zycie za granica.... jego nie ma w naszym kraju!!!!nie da rady tu zycgodnie i nas utrzymac:( a ja njestem na rencie....nie wiem, co robic:(

W gdzie ten facet pracuje? w Holandii? bo znam bardzo podobna historie

nie, nie w Holandii. Niewazne, za granica i tyle.

i juz :) a on niech z dzieckiem siedzi ;) niech za kase tam zarobniona kupi ci dom- tobie, a nie wam, zeby w paierach bylo twoje nazwisko i tyle

dwa lata temu ja rowniez bylam w takiej sytuacji ktora po czesci sama stworzylam ze nie moglam sie z tego wyciagnac, trwalo to chyba rok przez ktory bylam wrakiem czlowieka do tej pory snia mi sie koszmary

chcialabym pojsc do pracy ale nie moge jestem powaznie chora i mam rente:( nie wiem jak y tego wybrnac nie damy rady splacic tych zaleglosci chyba ze wygralibysmy w lotto:( on chce nas sciagnac do siebie....ale tam tez jak widze nie jest bza rozowo z robota na poczatku:( mam az mysli samobojcze, jestem tu sama z synem, on przyjedzie dopiero w czerwcu na dwa tygodnie i ma zamiar wracac:( nie mam zadnego wsparcia nie wiem jak dalej zyc:( mialam nadzieje ze wszystko sie ulozy on mnie pociesza ale ja w to nie wierze w ogole chyba mam jakas depresje:(

upppp bo ciekawe wez go rzuc znajdz goscia bez problemow

kochana jedź, postaw wszystko na jedną karte tam żyje się latwiej, nie boj się, bedziecie razem, bedziecie sie wspierac, a tutaj bedac sama z dzieckiem widzisz jak sięczujesz.. warto probować, zycie jest jendo i krotkie..

tutaj mam studia...

sluchaj ja bym zrobila tak skonczylabym studia( masz kupe czasu zeby sie oswoic z wyjazdem), poduczyla się jezyką dobrze i ruszyłabym naprzód, tutaj zawsze bedziesz sama z dzieckiem, tam czeka was lepsze WSPÓLNE zycie. zawsze możesz wrocic :)