Sze zrobił ze nie idiotkę

Zawsze z szefem miałam dobre relacje. Było ok do dzisiaj. Uparł się abym wykonała jeden telefon w jego imieniu. Broniłam się rękami nogami jednak nadaremno. W końcu musiałam zadzwonić. W końcu polecenie służbowe. A z drugiej strony słuchawki facet zjebał mnie na czym świat stoi, aż się popłakałam bo niby czemu ktoś ma się na mnie wydzierać. Po prostu nie wytrzymałam. A ten jeszcze na mnie się obraził. Dzięki niemu mam zepsuty dzień. Na jutro mam zrobić takie jedno duże sprawozdanie i kurde zrobić nie mogę bo jak sobie to wszystko przypomnę to od razu chce mi się płakać. Nie mogę się skupić, czytam jedno zdanie po 10 razy i nic z niego nie rozumiem, ręce trzęsą mi się niemiłosiernie, a oczy to już mam opuchnięte od tego płaczu. W pracy jeszcze jakoś się trzymałam, żeby nikt nie widział, zresztą w takim stanie nie mozna się ludziom pokazywać a po powrocie do domu nie wytrzymałam. I nie mogę się uspokoić.

przynajmniej wyplate taka samoa jak zdrowemu psychicznie i emocjonalnie praciwnikowi? czy z powodu twojego uposledzenia jestes badz bylas do tej pory specjalnie traktowana?

:(

Prawda jest brutalna,zastanów się czy nadajesz się do tej pracy.Na Twoje miejsce jest kilka innych osób ,które nie będą płakać i zabiorą się ochoczo do sumiennego wykonania swoich obowiązków.

i w jedno miejsce szczegolnie, bo w ogole mi sie z tymi ludzmi tam nie uklada wspolpraca. Powiedzialam, szefowej ze za chiny ludowe nie zadzwonie, ze jak ona chce to sama moze, ze ja wszystko zalatwoie urzedowo, pismami. I dalo sie. Nie musialam dzwonic. Szkoda, ze sie nie wybronilas, nasl;uchalas sie za kogos...

to ze ktos nie lubi dzwonic nie znaczy zaraz ze sie nie nadaje... Akurat telefony wazne nie sa. No chyba, ze sie jest sekretarka ;)