Czy to jest możliwe? help..

Mam taki nietypowy problem.. 7 miesięcy temu, na czacie poznałam pewnego chłopaka. rozmowa się kleiła, wydaliśmy się sobie ciekawi. wymieniliśmy się gg. coś mnie w nim zaintrygowało. z czasem pisaliśmy coraz częściej i więcej. wymieniliśmy się numerami tel. i wtedy zaczęliśmy pisać po parę godz dziennie. po 2 tyg, co wydało mi się śmieszne, wyznał mi że chyba się zakochał.. i stwierdził że najlepiej będzie jeśli teraz zakończymy znajomość. skoro tak uważał nie miałam nic przeciwko. Jak szybko się zakochał - tak szybko się odkocha. z dnia na dzień coraz bardziej tęskniłam. po kolejnych 2 tygodniach sam się odezwał. powiedział że nie mógł przestać o mnie myśleć. pisaliśmy tak jak dawniej, coraz bardziej poznając siebie nawzajem i coraz bardziej się do siebie przywiązując. ale on czuł że jest dla mnie tylko przyjacielem i że na nic więcej nie może liczyć. znowu chciał się wycofać. powiedział że tym razem na poważnie. nie chciałam się z tym pogodzić, za bardzo mi na nim zależało. pokłóciliśmy się. chodziłam otępiała, nic mnie nie cieszyło, na nic nie miałam ochoty, ciągle byłam rozdrażniona. nie odzywaliśmy się do siebie kolejne 2 tygodnie, ale w końcu przełamałam się i napisałam. spodziewałam się że będzie miał mi za złe że nie pozwalam mu o sobie zapomnieć i będzie oschły. gdy napisał mi że nie zamierzał się odezwać straciłam nadzieje i sama mu nie odpisywałam. po kolejnych 2 tygodniach on się odezwał. powiedział że ciągle o mnie myśli, że beze mnie już nic nie jest normalnie. ale nie chciał żeby było jak dawniej, chciał żebyśmy mieli kontakt, ale tylko i wyłącznie 'koleżeński'. tylko że nie potrafiliśmy. nie wiem kiedy sama zaczęłam coś do niego czuć. powiedziałam u o tym. teraz mija 7 miesięcy odkąd się znamy, piszemy i rozmawiamy po kilka godzin dziennie, potrafimy przegadać całe noce. czasem wkrada się rutyna, czasem się kłócimy - jak w związku. nie wyobrażam sobie dnia bez niego, a możliwość że to mogło by się skończyć jest dla mnie nie do przyjęcia. Świetnie się dogadujemy, a jeśli są jakieś sprzeczki to po chwili się godzimy i znowu jest bardzo miło. i to nie tak że jestem samotna, nikt sie mną nie interesuje i szukam faceta na siłę. mam masę znajomych, a w chłopakach mogę przebierać tylko że.. ja chcę jego. tylko jego wady jestem w stanie pokochać i tylko na jego zaletach mi zależy. Chodzi o to że.. chcę poznać wasze zdanie na ten temat, czy to w ogóle może mieć jakąś przyszłość? dodam że dzieli nas 300 km i niedługo mamy się spotkać po raz pierwszy. tylko czy coś takiego w ogóle jest możliwe? czy mogło by się udać?

Rozumiem Cię. Sama dobrze wiem, że można się tak bardzo przywiązać do komunikatu z rogu ekranu "X przesyła wiadomość", że czeka się na kolejnego smsa, że coś się dzieje w ciągu dnia, a pierwszą myślą jest, że mu się o tym opowie... Doskonale rozumiem. ;-) I uważam, że powinnaś być dobrej myśli. Mam miłe doświadczenie z rozkwitem znajomości przez internet. Wprawdzie ja ich najczęściej skądśtam z widzenia znałam czy coś, ale bardzo pobieżnie, na "cześć". A potem... potem było coraz lepiej. Więc nie martw się, bo na razie nie masz czym. Powodzenia! :-)

Dzięki trochę mnie na duchu podniosłaś (:

To się nazywa uzależnienie od wirtualnej połówki ;) Swoją drogą, to w realu pewnie nudny by ci się wydawał jakbyś go poznała. ;)

ja 19 on 23