Czy to ja jestem dziwna, czy może niektórzy też tak mają?

Chodzi o to, że co jakiś czas odczuwam potrzebę urwania ze wszystkimi kontaktu. Nie odzywam się do nikogo, nie korzystam z telefonu i komunikatorów. Po jakimś czasie odpoczynku powracam ponownie do świata zewnętrznego. Tyle, że ostatnio zauważyłam, że okres mojej ucieczki w samotność za każdym razem coraz bardziej się wydłuża.

mam tak samo

witaj w klubie>> a jak się później tłumaczysz swoim znajomym ze swojej nieobecności?

... i uciekać poczną od swych braci i sióstr i kryć się będą w jaskiniach, żywić korzonkami i pić wodę źródlaną.... a cera ich blada jak mleko od kozy dwa dni niedojonej b ędzie... a imię tej kozy Izmena

uważaj tylko żeby się za bardzo w sobie nie zamknąć, może być ciężko z otwarciem ;)

czasami mam ochotę spakować siebie i dziecko,wyjść i bez słowa nie wrócić. naprawdę mam takie myśli.

ja mam tylko tak z jedną osobą - a mianowicie z moją dobrą koleżanką ,która strasznie się narzuca ,ciagle mi dupe truje żebym do niej wpadła,albo że mam z nią iść na zakupy itd... czasem mi się nie chce ,więc jak pisze mi smsa albo dzwoni to nie odbieram tel ani nie odpisuje ;) po jakimś czasie wszystko wraca do normy ...

hahah, ropuch :D myślę, że w dzisiejszym świecie nastawionym na ekstrawertyków każdy ma potrzebę introwersji. nie jest to żadne uwstecznianie, ale może mechanizm obronny przed syndromem wszędziemniepełno

Dumna mina a łeb pusty to jest Pułk ułanów szósty Lance do boju, szable w dłoń Bolszewika goń, goń, goń,,, Nigdy trzeźwi, zawsze wlani to Kaniowscy są ułani, Lance do boju, szable w dłoń Bolszewika goń, goń, goń,,,